Daan

Vanmiddag, we gaan met Merel, Tijs en Daan met de stoomtrein mee. Gezellig ! In de stoomtrein zoeken we een plaatsje in de restauratiewagon. Lekker chocolademelk drinken, naar buiten kijken en af en toe buiten staan. In Beekbergen stappen er 3 oudere mensen in. Ook zij gaan een middagje met de stoomtrein mee. Op een gegeven moment hoor ik de drie zeggen "zo, die heeft ook een grote bult op zijn kop" ondertussen Daan's richting uit kijkend. Het irriteert me. Daan heeft geen kop, hij heeft een hoofd en als je goed kijkt zie je het enorme litteken dat hij heeft. Hij heeft niet zomaar zijn hoofd gestoten. We rijden verder met de stoomtrein, af en toe stoppen we. De kinderen willen heen en weer lopen en naar buiten. We doen dit ook maar op een gegeven moment vinden we dat ze op de bankjes moeten zitten. Aangezien Daan 2 is en hij allergisch is voor het woordje Nee (zoals de meeste 2 jarigen die ik ken overigens) zet hij het op een gillen als hij niet meer rond mag lopen. En dan gebeurt het. De man van het gezelschap zegt "ja, dat komt er van he dan heeft zo'n kind iets en dan wordt ie tot op het bot verwend dat krijg je er niet meer uit" ….. Ik voel woede opkomen. HOE DURFT HIJ ! Hoe durft hij zo te oordelen over Daan en over ons. En ik reageer. Zeg "Zo dat is fijn dat u alles zo goed weet"… Pim probeert de boel nog te sussen maar ik ben niet te houden. Ik zeg"totdat u zelf een kind heeft dat kanker heeft heeft u niet over ons te oordelen, het is zo makkelijk" De coupé is stil. Een mevrouw die achter ons zit zegt dat het inderdaad niet eerlijk is zo te
oordelen.
Ik begrijp best dat mensen naar Daan kijken. Hij heeft ook enorme littekens en die vallen op zo op zijn kale bolletje. En ja, hij heeft dat kastje onder zijn huid en ook dat zie je maar …. Daan is ook een mens. Hij is geen ding, hij heeft gevoel en wij ook. Het is enorm kwetsend om zo behandeld te worden. Daan is ziek. Heel ziek maar wij doen enorm ons best om Daan zo "normaal" mogelijk te behandelen. En dus staat Daan als hij stout is op de gang, krijgt hij straf. Maar hé, hij is 2 en dus is in zijn ogen zijn wil wet. Dat hoort bij 2 zijn. Veroordeel ons niet, veroordeel Daan niet, we zijn niet perfect, maar we doen ons best.

Ons leven hangt van uitersten aan elkaar. Zo ligt Daan in het ziekenhuis, de volgende dag lopen we met z'n 6-en in het Noorder Dierenpark in Emmen ! Via www.wenseenwens.nl had ik een wens ingediend voor Daan. Namelijk een dagje dierentuin met zijn broer en zus(je). En onze wens werd gehonoreerd ! Wat een bof voor ons. We mochten zelf uitkiezen naar welke dierentuin we wilden en na rijp beraad werd het Emmen. We werden vanochtend vroeg al opgehaald. De chauffeur was heel enthousiast een half uur te vroeg zodat ik in mijn pyjama de deur open kon doen. De beste man van een kop koffie voorzien en eerst de kinderen verder aangekleed, toen mezelf, tas inpakken, snel een kop koffie naar binnen werken en de bus in. Emmen, here we come ! De reis was al spannend natuurlijk en eenmaal binnen wilden we toch wel erg graag de olifanten zien. Wat zijn ze groot ! en wat waren het er veel ! Er was zelfs een baby olifant. Eerst liep er een fotografe met ons mee om een paar foto's te maken en daarna waren we op onszelf aangewezen. Geen probleem we hebben ons geweldig vermaakt. Het was koud, het sneeuwde maar mijn hart gloeide want ik genoot ontzettend van het plezier dat Merel, Tijs, Daan én Sterre hadden. Want ook ons Sterrekind was mee. Ze zat in de buggy en bekeek alles met grote ogen. Heerlijk om zo compleet op pad te kunnen. Na de vlindertuin, de olifanten en wat vogels gingen we ons snel opwarmen in een restirant (zoals Tijs het noemt). Daar mochten we gewoon patatjes met een frikandel eten ! Tsss het is toch wat. En we mochten ook nog zelf uitkiezen wat we wilden drinken. Na het eten naar de zeehonden, de beren en de haaien. We kregen in de souvenir winkel allemaal een grote tijger knuffel (Merel was eerst wat teleurgesteld want ze had in de souvenir winkel een boekje met cd waarop dierenliedjes stonden gezien én die vond ze toch wel erg leuk, maar toen ik haar had uitgelegd dat het heel bijzonder was dat ze deze tijger kreeg was ze er toch erg blij mee). Toen naar de pinguins of péé'jéé zoals Daan ze noemt. Dat was ook bijzonder zeg, je mocht er gewoon tussendoor lopen ! Tijs vond het wat eng en dook snel de buggy in maar Merel en Daan waren erg enthousiast. Je kon de pinguins ook goed zien zwemmen en we hebben zelfs een pinguinschool gezien ! Daarna mochten we spelen in een indoor speelparadijs. Nog wat drinken, een zakje chips en tot slot een ijsje (alsof ze nog niet genoeg ijs hadden gehad, het sneeuwde en Daan en Merel stopten handenvol sneeuw in hun mond). Met de taxi weer terug naar huis waar Daan al snel in slaap viel en Tijs hem snel volgde. Sterre gaf het na een half uurtje ook op. Met Tijs tegen me aan zachtjes met Merel gekletst. Heerlijk. Moe maar voldaan zijn we thuis onder onze nieuwe van Marieke gekregen dekentjes gekropen. Wat een heerlijke dag. Een mooie herinnering, gewoon fijn met z'n allen. Op de terug weg naar huis belde het AMC. De kuur van Daan a.s. maandag gaat niet door. Zijn trombo's zijn niet hoog genoeg. Maandag maar eens overleggen wanneer Daantje's laatste kuur dan nu gaat plaats vinden. Wat ons betreft tussen kerst en oud en nieuw en zeker niet tijdens de feestdagen. Dan is Daan van ons ! ! ! Iedereen die op de wens voor Daan, Merel, Tijs en Sterre gestemd heeft: BEDANKT. En voor degene die deze wens hebben mogelijk gemaakt: HET WAS SUPER ! Heel erg bedankt, we hebben er enorm van genoten.