Daan

Wat is het toch fijn dat er zo veel lieve mensen om ons heen zijn.

We hebben een leuke gezellige week achter de rug. Ondanks de verstoppings problemen van Daan (die meteen van de leg is en iedere keer als we weg gaan zegt : “ik nee prik”) hebben we veel lol gehad.

Op maandagavond zijn Pim en ik samen weg geweest. Lang geleden maar erg fijn. Dinsdag een gesprek gehad met juf Nanda, dat is de juf van Merel. We hebben haar uitgelegd wat er met Daan aan de hand is (dat wist ze al wel, maar het is toch altijd fijn om dat persoonlijk uit te kunnen leggen) en wat de ziekte van Daan voor effect op Merel heeft. Gelukkig is juf Nanda een lieve juf die ons Mereltje goed in de gaten houdt. Woensdag ging ik (Paula) weer werken en had ik mijn 1^e consult bij de psych. Een goed gesprek, leuk mens  en meteen huiswerk mee gekregen…..

Donderdag kwam Mirjam, de moeder van Brent op bezoek, erg gezellig en we hebben heerlijk gekletst. Het is toch wonderlijk hoe je ineens een klik kunt voelen met mensen. Eind van de middag ging ik met mijn collega’s op weg voor een teamuitje. Pitch en put werd er gespeeld en ik moet zeggen…. Mijn 1^e slag was geweldig, maar helaas bleek daarna toch echt dat ik geen natuurtalentje ben. De bbq na afloop was smakelijk en al met al heb ik me weer prima vermaakt (met oa. Dank aan Jozef en Henk voor de heerlijke appeltaart)

Vrijdagochtend kwam Bianca samen met Sarah koffiedrinken en gezellig spelen, altijd fijn om even bij te kletsen met elkaar en Bianca is altijd zo lief.

Daarna ons 1^e biologische groentepakket opgehaald. Als iemand nog tips heeft wat ik kan maken met pompoen en maiskolf …. Ik houd me aanbevolen (thanx Lotte voor jouw recept).

Tijs ging ‘smiddags lekker bij oma spelen, Merel, Daan, Sterre en ik naar huis. Sterre een slaapje doen, Merel en Daan samen spelen.

Daarna kwamen Boas en Loïs, zij hadden samen heel veel heitjes voor karweitjes gedaan voor Daan en kwamen hun winst aan Daan geven. Hoe lief is dat !

2 Kindjes die keihard werken en hun opbrengsten dan geven aan een kindje dat ziek is. Hartverwarmend ! Gelukkig bleven ze ook nog even met Daantje spelen, Daantje was er helemaal blij mee.

’s Avonds na het eten hebben we in het park nog lekker kastanjes en herfstblaadjes gezocht met zijn allen (Tijs deed hetzelfde bij oma Ria) en bij thuiskomst de kaarsjes aan en lekker warme melk (en appelsap) drinken. Met dank aan iedereen die deze fijne week mede mogelijk heeft gemaakt J

Ken je het spreekwoord/ gezegde “beren op de weg zien ?” .

Ik zie tegenwoordig overal tumoren. Merel heeft hoofdpijn en ziet minder met haar linker oog volgens ANWB streetwise…. Conclusie van deze mama: tumor.

Tijs heeft een bultje op zijn bil dat er eerst niet zat….. conclusie van deze mama: tumor

Daan heeft buikpijn, en last met poepen….. conclusie van deze mama: tumor.

Ik word er gek van en ik weet heus wel dat het nergens op slaat hoor, deze conclusies die ik trek. Maar er spelen zich soms rare dingen af in mijn hoofd. Soort kortsluiting noem ik het maar. Verdomd lastig, en het is echt niet zo dat ik voor iedere snottebel die ze hebben op de stoep van de huisarts sta maar mijn hart slaat over iedere keer dat één van mijn lijfjes aangeeft ergens last van te hebben. Ik volg ieder “kwaaltje” met argusogen want het gaat mijn niet gebeuren dat ik (weer) een tumor over het hoofd zie.

Die rare spinsels in mijn hoofd, of de kortsluiting zo u wilt, daar moeten we wat mee natuurlijk. Ik hyperventileer er van en tril als een rietje. Ik ga dus op gesprek bij een psycholoog…. Een hele stap want ik vind het maar niets dat ik dit niet zelf (meer) kan.

Maar leven zoals ik nu doe, dat is ook geen optie.

Ondertussen zijn we trouwens wel met Merel bij de huisarts geweest en bij de opticien. Merel’s ogen zijn prima in orde en de hoofdpijn komt waarschijnlijk gewoon omdat Merel heel erg moe is. Ook zij heeft het nodige meegemaakt het afgelopen jaar en ze zit nu ook nog eens in groep 3, waar ze iedere dag iets nieuws leert. Tijs z’n bultje was net zo snel weg als dat het kwam en Daan zijn buikpijn laat zich logischerwijs verklaren door de chemo waar hij verstopt van raakt en het feit dat zowel papa, Sterre als hij wat grieperig zijn.

Uiteraard heb ik in al mijn eigenwijsheid al wel besloten dat een sessie of 3 bij de psych wel voldoende zullen zijn, …. Of dat ook werkelijk zo is…. We’ll see

Het leven kabbelt een beetje voort momenteel. Wekelijks bloedprikken met Daan, 10 dagen chemo, 10 dagen rust.

Merel en Tijs weer naar school, Sterre kinderdagverblijf op dinsdag.

Pim en ik weer aan het werk, of in ieder geval we bouwen het op.

Daan wordt groot, kletst steeds meer.

En maakt grapjes. Zijn favoriete grapjes zijn momenteel poep grapjes.

Dan zegt hij met een stralend gezicht “jonnes, jonnes ik goed idee” …. Wij vragen wat voor goed idee hij heeft natuurlijk waarop Daan met glunderende ogen zegt “ajjemaal poep eten” …. Tsja. Daan heeft enorm veel lol van zijn eigen grapjes en wij lachen ook vooral omdat Daan zo geniet. Verder vertelt Daan aan iedereen dat hij, als hij 4 is naar school gaat en dat er dan bij hem ook een tand uit gaat. Tenslotte is dat bij Merel zo dus dan gaat dat bij hem ook zo, da’s logisch.

Het is af en toe erg vermoeiend om niet te ver vooruit te denken. Zo zaten we van de week te praten over sneeuw, en kerst en toen bedacht ik me dat we dit jaar heel anders kerst vieren als vorig jaar, om mezelf meteen daarna weer tot de orde te roepen omdat we nu éénmaal niet weten of we dit jaar wel een vrolijke kerst zullen hebben. Er zijn geen garanties, niets is zeker. We hebben tot november en dan is er weer een scan. Verder vooruit kijken heeft geen zin, we leven van scan tot scan.

Merel, Tijs, Daan en Sterre zijn, samen met Pim, mijn helden. Weten mij altijd weer aan het lachen te krijgen en ik geniet iedere dag van hen. Van hoe ze met elkaar spelen, elkaar helpen, knuffelen en met elkaar lachen (hoewel ze elkaar ook flink dwars kunnen zitten hoor).

De ukken Daan en Sterre spelen de laatste tijd ook zo lief samen. Sterre kijkt enorm op tegen haar grote broer Daan en doet alles wat hij doet. Daan doet op zijn beurt weer wat Tijs doet en Tijs doet alles wat Merel doet. Zo is de cirkel weer rond, het klavertje weer compleet.

Van de ouders van Emmie, een klasgenootje van Merel, kregen wij een kaartje met de volgende tekst, doe er je voordeel mee:

Je moet elk moment in je opnemen en genieten

Bewonderend stilstaan om wat je ziet en hoort

Van elk onvervangbaar moment genieten

Zonder er ooit genoeg van te krijgen

Jawel, de eerste schoolweek zit er op. Het was even wennen, vroeg opstaan, opschieten met eten, kleren aan, wassen, maar het is gelukt, we waren iedere dag op tijd.

Mereltje zoals gezegd naar groep 3. Meteen de eerste dag een nieuw woordje geleerd. Knappe kop, die Merel van ons.

Voor mama nog schokkend nieuws. Vanaf de herst vakantie is het: kus geven bij de deur en niet….. ja u leest het goed, niet, meer mee naar binnen.

Tijssie naar groep 2. Meneer wilde nog wel een weekje extra vrij eigenlijk maar is toch wel blij dat hij nu weer op school zit.

De hele week waren we druk met speel afspraakjes, zwemles, school uiteraard en tussendoor mochten wij dan nog de catering verzorgen …

Op woensdag mochten Merel en Tijs de hele middag met Brent en zijn mama mee naar de Julianatoren. Ze waren door het dolle en hebben zich geweldig goed vermaakt !

Zelfs op donderdag ochtend stuiterde Tijs nog naar beneden om enthousiast te vertellen over wat hij op woensdag had beleeft.

Donderdag kwam er een vriendje van Tijs bij ons spelen, Merel ging weer uit spelen en vrijdag waren beide lijfjes op een speeldate…. Tis toch wat. Wel fijn dat ze het zo leuk hebben weer op school, dat ze meteen hun draai vinden.

Vandaag is het zaterdag. Een “rustige” dag met boodschappen doen, David de buurjongen die kwam spelen en de lijfjes die hielpen met auto wassen (en daarna hun eigen fietsjes natuurlijk) en morgen feest bij de kinderboerderij waar we Ruben en Vera en Dylan ook zien !

Een leuk weekend dus, een leuk weekend dat volgt op een leuke soms wat spannende week.