Daan

Morgen is het zo ver. Merel en Tijs gaan weer naar school. Spannend want Merel gaat “al” naar groep 3 ! Ze gaat leren lezen en schrijven (al kan ze dat natuurlijk al lang vindt ze zelf).

Tijs gaat naar groep 2, al is hij nog een beetje in de war omdat hij bij dezelfde juffen blijft.

Ik vind het ook spannend. Hoe gaat het dit jaar ? vinden ze hun plek allebei weer in hun nieuwe klas met nieuwe kindjes. Zelf was ik vroeger altijd het “kat uit de boom kijk” type. Nieuwe mensen vond ik niet direct leuk, gelukkig zijn Merel en Tijs daar wat makkelijker in maar toch. Ze zijn mijn lijfjes en ik gun ze een bijzonder leuke schooltijd.

Morgen is het dus zo ver, weer naar school. Wennen voor Merel en Tijs, maar ook voor mama !

Vandaag, donderdag, was het zo ver. Ruben kwam logeren !

We keken er al de hele week naar uit en dit was het moment. Om kwart voor 8, jawel u leest het goed, kwam ons neefje de deur door. Begroet door een over enthousiaste Merel, Tijs, Daan en Sterre. Het is maar goed dat de buren op vakantie zijn zullen we zeggen …

We hebben eerst even rustig aan gedaan. Wat tv gekeken, beetje gespeelt, toen kaasstengeltjes gemaakt en mini appelflappen. Daarna gingen “de groten” dat zijn dus Merel, Tijs en Ruben boven spelen. Het was verdacht rustig en toen ik eind van de middag ging kijken op de slaapkamer van Merel en Tijs begreep ik ook waarom…. Al het speelgoed lag op de bedden van Merel en Tijs, daar waren ze flink druk mee geweest.

Daarna naar de supermarkt, lopen met zijn allen. Lekker broodje uitgezocht en nog wat dingetjes voor het avond eten gehaald. Na het eten buiten spelen. Er werd een tent gemaakt. De tuintafel werd omgetoverd tot tent, door middel van kleden en tuinkussens. In de tent werd gedronken en werden biskwietjes gegeten. Na de tent volgde de kinderboerderij. Ruben was erg enthousiast en rende het tuinpad uit, om vervolgens een prachtige snoekduik te maken. Het gevolg was…. Bloed !

Bloed op de hand, daar moest een mooie pleister op en met een doosje smarties voor iedereen (werkt toch altijd het beste) gingen ze op pad. Pim mocht mee en ik bleef thuis bij Sterre die nu even kon slapen. De tijd? 14.00 uur.

Om kwart over 3 was Sterre wakker en gingen ook wij richting kinderboerderij. Uit voorzorg met de bakfiets zodat de andere helden de terug weg lekker konden uitrusten. Ze hebben heerlijk gespeelt op de kinderboerderij en Ruben zag zelfs nog een vriendje !

Tegen half 5 gingen we weer op huus an en tegen half 6 aten we spaghetti. Verbazingwekkend wat je daar allemaal mee kunt doen, met spaghetti. Zo maak je er mooie brillen van, een gekke snor, kun je sliertjes aan elkaar vast knopen en als je de sliertjes goed nat maakt, kun je ze lekker hard naar binnen slurpen. Het zelf uitgezochte toetje (yoghurt met alweer smarties) ging er snel in en na het eten wilden ze toch nog even tv kijken. Brandweerman Sam en Barney stonden op het wensen lijstje.

Ruben had als verrassing nog een zak chips meegenomen en die moest natuurlijk nog op.

Daan en Sterre gingen slapen, mama hardlopen en de muppets bleven lekker op. Toen mama terug kwam waren de muppets dol enthousiast want ze hadden maar liefst 5 luchtballonnen gezien. Slapen met zijn 3-en op zolder, dat is een groot feest natuurlijk. En slapen dat lukte dan ook niet direct. Het is een heerlijk stel bij elkaar, en ik vind het fijn dat ze zoveel lol hebben met elkaar. Morgenochtend willen ze graag zelf boterhammen smeren…. Dat belooft nog wat.

Want Merel die is jarig en dat vieren wij ! ! !

Jawel, gisteren werd ons Mereltje dan al weer 6 jaar !

We (lees mama en Merel) waren al dagen, zo niet weken van te voren erg zenuwachtig.

Onze smurfin vroeg en kreeg een bureautje, liefst roze, en een horloge, liefst hello kitty.

De cadeautjes werden vakkundig door Tijs en Daan verstopt waarna Merel ze met enige moeite terug vond. Toen kwam de taart, uiteraard ook Hello Kitty en begon het wachten op de visite. Dat is toch altijd wat. Eerst nog bloedprikken met Daan, die zat tenslotte in aplasie en dan moet je vaker prikken…

Sterre in bed, Merel en Tijs mee om meteen ook nog wat laatste boodschappen te doen.

Weer thuis de slingers buiten ophangen, op aanwijzing van Merel en Tijs. Dat is nog een karweitje want ze zijn kieskeurig. Ook voor de ballonnen weten ze prima een plekje aan te wijzen.  Er volgt een telefoontje uit Amsterdam, over de bloedwaardes van Daan. Belangrijk want dan weten we of Daan bij de verjaardag van Merel mag zijn vanmiddag.

De oncoloog heeft goed nieuws ! Daan zit niet langer in aplasie!

Ze heeft ook gek nieuws, hij heeft helemaal niet in aplasie gezeten …. Eh….er zijn per abuis bloeduitslagen van vorig jaar doorgegeven …. Autsj. We hebben Daan dus voor niets het hele weekend getemperatuurd….. Maar goed, de blijdschap over het niet in aplasie zitten overheerst want nu kunnen we lekker als gezin compleet Merel’s verjaardag vieren en dat is het belangrijkste ! ! ! ! !

Een feest werd het, met slingers, cadeautjes en taart. Merel is flink verwent zoals het hoort op je verjaardag.

Zes jaar is ze nu al weer. Een grote meid. Zoals ieder jaar denk ik ook nu terug aan de dag waarop ze geboren werd. Ons eerste kind. Zo mooi, liefde op het eerste gezicht was het. Toen al kon ze zo wijs de wereld in kijken. Dat is niet veranderd, dat doet ze nog steeds. We zijn trots op haar, op onze oudste dochter. Het is een voorrecht dat wij haar papa en mama mogen zijn, dat vertelde ik haar toen ze geboren werd en dat geldt iedere dag een beetje meer.

Ei, ei, ei, en we zijn zo blij, want onze dochter die was gisteren jarig en dat vierden wij ! ! !

Na het goede nieuws van gisteren vandaag toch een domper. Daan is al een paar dagen erg moe. Wij vertrouwden het niet en gaven dat aan bij de oncoloog. Vandaag dus een extra bloedprik ronde en ….. Daan zit in aplasie.

Dat houd in dat hij heel weinig witte bloedlichaampjes heeft en dus vatbaar is voor iedere infectie en ontsteking die in de lucht hangt. Deze infectie en/ of ontsteking is dan gelijk levensbedreigend voor hem aangezien zijn weerstand nu op zijn gat ligt. Bij koorts moet Daan dus weer worden opgenomen in het ziekenhuis en wordt hij minimaal 5 dagen aan de antibiotica gehangen.

Vreselijk balen vinden wij het, vooral omdat ons verteld was dat hij eigenlijk niet in aplasie zou raken.

Oppassen dus ook weer en hopen, bidden, duimen dat hij geen koorts krijgt.

Vwb Merel’s verjaardag wil dit zeggen dat deze wel door gaat maar dat er geen zieke of “een beetje” zieke kinderen mogen komen. We willen niets riskeren nu met Daan’s gezondheid en hopen dat we hem een nieuwe ziekenhuis opname kunnen en mogen besparen.

Om iets voor half 6 vanmiddag belde onze oncoloog. De uitslag van de MRI is goed !

Er is geen tumor op te zien en zelfs het bestraalde deel kleurt niet aan.

Wat een opluchting. We waren zo zenuwachtig, konden niet eten en waren kotsmisselijk.

Onze ouders waren ook zenuwachtig en zaten bij ons te wachten op het, naar nu blijkt, verlossende telefoontje.

Er zijn wel cellen gevonden in Daan’s hersenvocht. Volgens de patholoog zijn dit geen tumorcellen omdat deze in groepjes gevonden worden en dit waren enkele cellen. Wat voor cellen het wel zijn ….. dat weet niemand. De patholoog vond het niet nodig om voor de volgende MRI die in november plaats vind al hersenvocht af te nemen dus we vertrouwen er voor nu maar op dat het inderdaad niets is.

De vlag hangt hier uit, want we zijn echt dolblij !

Daan was vandaag niet zo lekker, spierwit, misselijk, moe en dat maakte ons gevoel niet veel beter natuurlijk. Gelukkig knapte hij wel weer wat op en heeft hij vanavond toch gegeten en zelfs nog wat gespeelt. Wellicht voelde hij onze spanning toch aan.

Dus, voorlopig zijn we weer redelijk gerust gesteld. We kunnen er weer 3 maanden tegen. De onderhoudschemo loopt door evenals het wekelijkse bloedprikken maar Daan is er nog, hij is sterk en de MRI is goed ! ! ! ! !