Daan

Donderdag is het zo ver. Dan moet ons banaantje naar het WKZ. Wij dus ook. Kids weer naar de opa's en oma's. Eerst een pre operatieve scan, dan een dag later DE operatie. Weer wachten, nagels bijten tot je niets meer over hebt, dan naar de IC waar hij hopelijk snel weg mag maar ja, het blijft wel een hersenoperatie waar we het over hebben. En dus ben ik zenuwachtig. Heel erg zenuwachtig. Ging het bij de 1e operatie allemaal zo snel dat je nauwelijks tijd had om te beseffen wat er aan de hand was, dit keer beseffen we ons dat maar al te goed. We cocoonen dus ook nu. Blijven thuis, met zijn 6-en. Niet omdat andere mensen ons niet interesseren maar omdat het nu nog kan. Samen zijn met z'n allen. Straks zit het er weer lange tijd niet in. Hoe lang houden Merel, Tijs en Sterre dit nog vol ? Hoe sterk is ons Daantje ? Trekt hij deze operatie ? Zenuwen, zenuwen, zenuwen. En maar denken, malen. Straks gaan we lekker naar buiten, het heeft weer gesneeuwd dus zo lang het kan, profiteren we er van. Verder hebben we net gelezen dat het met Jonah, het vriendje van Daan, helemaal niet goed gaat. Hij vecht ook voor zijn leven en ligt op de IC. Als jullie dus vanavond aan Daan denken, denk dan ook aan Jonah. Zijn ouders kunnen ook niet zonder hem. En wij kunnen niet zonder Daan. Maar voorlopig is hij nog een paar dagen hier, lekker bij zijn papa, mama, zus, broer en baby zussie. Fijn !!!!

Potverdorie ! We zijn gebeld door de oncoloog. De tumor is sinds de vorige scan niet kleiner geworden ….. Dat houd dus in dat Daan 4 februari wordt opgenomen in Utrecht en dan 5 februari wéér een hersenoperatie met alle risico's die daarbij horen moet ondergaan. Ik ben boos ! Heeft mijn kleine dappere strijder voor mijn gevoel voor de kat z'n viool de laatste 2 kuren én bijbehorende spoedopnames ondergaan ! Op dit moment zie ik even niets positiefs en ben ik eigenlijk alleen maar woedend op de hele wereld dat dit gebeurt, dat dit mogelijk is. Als klap op de vuurpijl blijkt dat de prognose voor Daan z'n algeheel herstel ook niet rooskleurig is. De kans dat de tumor niet terugkomt is belabberd dus lijkt alles nu even zinloos. Kan iemand mij vertellen dat er licht is aan het eind van deze tunnel ? Kan iemand mij even uit deze bodemloze put halen ? Grrrmmppppffff ik zou willen gillen en krijsen, heel hard willen slaan en dingen kapot willen gooien zo kwaad ben ik nu.

Zo op de valreep nog even iets geregeld voor de ukkies in het AMC. Rainbowbabies heeft toegezegd dat ze bandana's met opdruk zullen opsturen naar F8Noord. Geweldig natuurlijk. Aangezien praktisch alle kindjes die daar rondlopen kaal zijn is zo'n bandana helemaal super. Fijn, dat bedrijven het hart op de goede plaats hebben zitten en de kindjes die zo hard vechten willen blij maken. Dus: Rainbowbabies, bedankt !

Ik vind zo wie zo dat we ons best gedaan hebben. Niet alleen voor Daan om zijn tijd zo "plezierig" mogelijk te maken in het AMC maar ook voor de andere kindjes. De hoeveelheid batterijen en tekenmateriaal die we hebben afgeleverd  waren echt fenomenaal. En ook Playgro Europe én Leonie, het nichtje van Pim, hebben speelgoed gedoneerd. Playgro voornamelijk voor de baby's en peuters maar bij het speelgoed van Leonie zat ook een heuse Thomas de treinbaan ! Op deze manier hebben wij (Pim en ik) dat we ook nog iets nuttigs hebben gedaan. Iets hebben bijgedragen aan het veraangenamen van het verblijf van ALLE kinderen op F8Noord. Want hoewel we ons regelmatig groen en geel geergerd hebben, de kindjes die daar liggen zijn allemaal super. Vechters, dappere strijdbare kindjes die het zwaar hebben. Het verblijf van Daan in het AMC, de "reden" van zijn ziek zijn daar zie ik het nut nog steeds niet van in geen enkel kind zou zo ernstig ziek moeten zijn maar het heeft ons wel geleerd dat het iedereen kan overkomen. Arm, rijk, moslim, christen er worden geen uitzonderingen gemaakt. Ieder kind dat door deze ziekte getroffen wordt, verdient het om zo min mogelijk "last" en zo veel mogelijk "plezier" te hebben …. We hebben lieve kindjes én ouders leren kennen, mensen in ons hart gesloten waar we anders wellicht niet eens een gesprek mee waren aangegaan. Wat dat betreft hebben we wel wat geleerd…….