Daan

Vanochtend was Daan niet fit. Klaagde over pijn. Aan het eind van de ochtend mocht de catheter er uit. Dat was fijn.Later mocht 's middags het drukverband van Daan zijn hoofd. Een hele opluchting. Tussendoor hebben we wat gespeelt. Å› middags kwamen opa Gerard, oma Ria en ook nog opa Peter op bezoek. Dat was gezellig en Daan vermaakte zich prima. Eind van de middag was Daan moe en viel in slaap en toen…. wakker met koorts! Getverderrie. Er is bloed afgenomen,daar krijgik zo de uitslag van, wordt vervolgd dus.

Tot een half uur voor de operatie was het spannend of deze door zou gaan. Daan bleek problemen met de stolling van zijn bloed te hebben. Donderdag avond was het nog zo erg dat er 4 verschillende artsen bij Daan kwamen kijken. De stollingswaardes waren zo hoog dat ons banaantje inwendige bloedingen zou moeten hebben. Uiteindelijk bleek vrijdag dat het bloed was "besmet" met heparine. Dat is een antistollingsmiddel dat in het slangetje bij Daan z'n portacath zit. Handig en een hoop stress voor niets dus. De operatie zelf duurde ipv de 3 uur die gepland was al met al 5 uur (dat is zonder de tijd die het kost om te detuberen en wakker te worden). De neurochirurg vertelde dat het weefsel dat is weg gehaald niet op tumor weefsel leek en een eerste snelle controle wees dat ook uit maar het weefsel wordt voor de zekerheid toch verder onderzocht. Daan heeft veel pijn en dat is heel naar. Dat breekt mijn hart echt. Verder heeft hij gelukkig al wel chipjes op én ranja. Hij is nu van de IC af en ligt weer op afdeling Dolfijn.

Een uitgebreid verslag volgt wel als ik thuis ben. Kan niet lekker overweg met dit toetsenbord en heb ook weinig tijd. Gisteren (6-2) had Daan ineens hoge koorts (40 graden). Vandaag gaat dat weer beter. Door de zwelling in zijn hoofd zit wel zijn rechteroog helemaal en zijn linkeroog bijna dicht. Dat is pijnlijk en angstig voor Daan. 

We maken ons op voor vertrek. Koffers en tassen gepakt. Speelgoed uitgezocht want morgen is het op school speelgoed middag en dan mogen Merel en Tijs speelgoed van huis mee nemen. Cadeautjes zijn ingepakt, tenslotte is het voor iedereen vervelend om weer van huis te zijn. En dan ons laatste nachtje samen in huis voorlopig. Ik ben op van de zenuwen. Ben zo bang. Bang dat Daan niet meer wakker wordt. Dat ik het hier mee moet doen. Dat dit het was. Die gedachte maakt me letterlijk ziek. Ik ben er misselijk van en mijn hoofd barst al de hele week uit elkaar van de pijn.
Dus, of je nu gelovig bent of niet, BID. Bid vrijdag van je tenen tot je kruin dat de operatie goed mag gaan, dat Daan mag overleven. Dat Daan mag Leven !
 Ik heb geen idee wanneer ik weer tijd heb om hier wat te schrijven. Zal mijn best doen iedereen up to date te houden maar …. ik kan niets beloven. Voor de zekerheid nog even het adres, want niets is zo gezellig in een kale ziekenhuis kamer als een muur vol kaarten !

WKZ (Wilhelmina Kinderziekenhuis)
T.a.v. Daan Pelstra
Afdeling Dolfijn 
Postbus 85090
3508 AB Utrecht