En dan zijn ze voorbij. De 2 dagen waar we zo enorm tegenop zagen.
Niet de dagen op zich, maar het traject er naar toe.
Als je verteld wordt dat de kans dat je kind van 3 de kerstdagen haalt praktisch nihil is dan eh, laat ik eens een understatement gebruiken, doet dat nogal wat met je.Het was een boodschap die we wel hoorden maar die niet binnen kwam. Want hoezo zou ons kind de kerst niet halen. Hij liep toch nog gewoon rond ? Maar goed, de boodschap was duidelijk, kerst was uiterst onzeker.En nu zijn ze voorbij de kerstdagen.
We hebben ons opgesloten in huis, ons weer even verstopt en geprobeerd er mooie dagen van te maken. Dat lukte vrij redelijk al had deze mama het af en toe wel zwaar. Vieren we volgend jaar heel anders kerst ? Wat staat ons te wachten. Vragen die door mijn hoofd spoken. Maar dan is daar gelukkig Daan die altijd weer een lach op mijn gezicht weet te toveren. Hij noemt mij een poepie en lacht daar zelf heel hard om. Kuiltje in de wang, net als Tijs, ogen wat klein, net als Merel, en Sterre lacht mee want als je grote broer lacht dan moet het wel grappig zijn…….. En zo kwamen we de dagen door.
Beetje eten, spelletje spelen, dvd’tje kijken, nog wat eten, klein slaapje tussen de middag, weer eten, even naar buiten…. nog meer eten..En tussendoor foto’s maken, zo veel mogelijk filmen en tussendoor samen lachen, af en toe mopperen (tsja, ook dat hoort erbij).
Tussendoor mochten we er voor zorgen dat Sterre snotvrij rondliep. Onze kleine prinses is zo verkouden het is echt zielig. Een loopneus, kwijlen en continu tranen die uit haar ogen lopen. Slapen is er niet bij, want dat gaat heel lastig als je steeds zo moet hoesten. Ik hoop maar dat ze snel opknapt. Wat mijn lijfjes ook hebben, ik vind het altijd vreselijk.
Wij gaan hier verder met leven in “geleende” tijd. Zo voelt het wel … nu weet ik dat banken tegenwoordig veel strenger zijn met lenen … maar laten we hopen dat wij nog heel veel tijd mogen lenen !