Hemelvaartsdag

Ook in Duitsland en Zwitserland kennen ze hemelvaartsdag. Zo hoefden we vandaag niet naar de PSI voor een bestraling en had Daan een dagje rust. Dit was wel even goed voor hem aangezien zijn huid achter zijn oor een beetje kapot gaat van de bestraling. We hadden dus een dagje vrij en de grootste plannen. Lekker winkelen in een grote stad maar dat viel in duigen. Het weer werkte niet mee. Gisteravond voor dat we naar bed gingen begon het te regenen en het is nu net (half tien ’s avonds) voor het eerst droog. Over op plan B. Aangezien we komend weekend gaan verhuizen hadden we vandaag al ‘eet en drink alles op wat open is’ dag. Best wel leuk hoor maar dan gaat in de middag de verveling van het binnen zitten in een kippenhok met 6 personen er snel in zitten. Toch dan maar terug naar plan A maar dan wel een beetje aangepast. We zijn naar de grote stad gereden om te kijken of het er inderdaad wel leuk is, met het idee van wanneer het weer het toe laat gaan we nog een keer. Dat was gelukt. Zo gauw het weer het toelaat rijden we nog een keer daarheen. Je kan er volgens ons best leuke dingen doen en ook voor de kids is het interessant. Als we er zijn geweest laten we jullie weten wat we allemaal gedaan hebben.

 

Morgen gaat Daan voor de 18e bestraling. Paula gaat met hem daarna toe. Ze mag dan met Daan mee om te kijken wat ze allemaal doen en hoe het proces in zijn werk gaat. Ook mag ze dan foto’s en filmpjes maken. Dit zou eigenlijk afgelopen woensdag gebeuren maar toen Daan ’s ochtends eenmaal onder narcose was kreeg ze te horen dat er weer ergens een storing was. Daan werd weer bij kennis gebracht en ze hoopten die dag nog een poging te doen. Uiteindelijk moest Daan zich weer om 13.00 uur melden om vervolgens weer onder narcose te gaan en dan de bestraling. Helaas kreeg Paula toen te horen dat de arts nu geen tijd meer had en ze moest maar een andere keer meelopen. Heel vervelend allemaal maar we zijn er wel achter gekomen dat ook dit ‘ziekenhuis’ alles voor het zeggen heeft, en wij maar moeten doen wat ons opgedragen wordt.

 

Verder was het hier gisteren best goed weer 20 graden, zonnetje erbij. We zijn nog even naar de stad geweest, lekker ijsje gegeten. Op zulke momenten voelen we ons zo rijk en gelukkig. 4 snoetjes onder het ijs, lekker buiten in hun t-shirtje, beetje rennen, beetje kletsen. Gewoon zoals het leven moet zijn. Aan het einde van de dag, uurtje of 5 begon het ineens echt keihard te regenen. Je ziet dan de grote donkere wolken binnen drijven en je weet, dat wordt rennen ! Het is dus nu net pas gestopt met regenen

 

Tenslotte hebben we het huwelijk van Herman en Elly gered. Of eigenlijk hebben Merel en Tijs dat gedaan. Na het nog een aantal dagen aangekeken te hebben kwamen ze tot de volgende, nogal rigoureuze oplossing: vlieg Truus is niet meer.  Ze hebben haar dood gemept, want op die manier kon ze niet langer kussen met vlieg Herman…. Niet erg netjes, wel doeltreffend en dat moet je toch ook maar waarderen.

 

3 reacties

Kaal

Daan wordt weer kaal. Of liever gezegd, Daan is weer kaal.

Het gedeelte dat bestraald wordt daar zijn in rap tempo zijn haren verdwenen. De rechterkant van zijn hoofd heeft nu dus vanaf de ondergrens tot halverwege geen haar meer.

Soms met goed licht, lijkt het op een nieuwe fantastische coupe a la David Beckham, soms met minder goed licht (en dat is vaak) ziet hij er gewoon weer een stuk zieker uit. Naar is dat. Gelukkig is Daan bere sterk en is hij van binnen nog gewoon Daan, en dat is natuurlijk het belangrijkste. Je uiterlijk is bijzaak, maar toch, kinderen zijn hard en ik wil hem zo graag beschermen. Volgens de artsen hersteld de “schade” zich meestal na 3 maanden. Wat niet wil zeggen dat hij dan zijn haar weer terug heeft, dat gebeurd daarna pas en dan nog bestaat de kans dat er plekken, zo groot als een 2 euro munt, kaal blijven.

Gisteren was het moederdag en ik heb van mijn lijfjes een geweldig ontbijtje gehad én erg mooie zelfgemaakte onderzetters gecombineerd met een bijna uit het hoofd geleerd versje ! Ook nog mooie sokken (van Daan), chocolaatjes (van Sterre), shirtjes (van Merel) en een armbandje met hartjes (voor al mijn lijfjes 1 hartje) vielen mij ten deel oh en een mooie rode moederdag plant ! Vandaag kwam met de post het cadeau van Pim, een nieuwe tas met foto (de foto die op de startpagina van dit weblog staat).

Verder bereikte ons vandaag het nieuws dat Robert en Marieke de trotse papa en mama, en Brett de trotse broer, zijn geworden van een gezonde dochter met de mooie naam: Lynn !

Hieperdepiep hoera dat is nog eens goed nieuws ! Merel vind het ook goed nieuws want nu kan ome Herman eindelijk leren hoe je meisjes cadeautjes moet kopen (ome Herman was tot nu toe de trotse opa van 5 jongens). Komen we dus op het puntje Herman. In Nederland hebben wij af en toe gezellig een vlieg in huis. Die noemen wij Herman. Alle vliegen heten namelijk Herman, zo heb ik de kinderen verteld. Alle mannetjes vliegen dan. De vrouwtjes heten Truus. En nu komt dus het dilemma. Hier in Duitsland is Herman ook gezellig. Heel knap dat hij dat hele eind heeft gevlogen maar dit terzijde. Vlieg Herman vliegt hier gezellig (en af en toe zien we hem ook kussen) met Truus. EN DAT KAN DUS NIET ! Want ome Herman die is keurig getrouwd met tante Elly en dat hij hier dus kust met Truus is not done. Merel en Tijs vinden het erg zielig voor tante Elly dat Herman dit doet. Hoe vaak is ook het verschil tussen vlieg Herman en ome Herman probeer uit te leggen, iedere keer zegt Tijs toch weer, oh kijk, Herman doet het weer, dat is niet leuk voor tante Elly ! Tot zover dit epistel, rest mij nog u allen op te roepen tot het volgende:

In de Beau Monde die ik van lief vriendje Gorel toegestuurd kreeg kun je een make over winnen door the one and only LECO VAN ZADELHOFF ! Mocht iemand deze nu per ongeluk winnen en er niet zoveel aan vinden: denk dan aan mij, het lijkt mij geweldig Wink

1 reactie

fotootjes

Geplaatst in Daan | 1 reactie

3 weken

3 weken zitten erop nu. Het lijkt langer. Zou dat komen omdat we al zo lang bezig zijn met alles ? Ik weet het niet.

Vandaag weer regen. Daar word je niet vrolijk van. Vanmiddag zijn we even naar een speeltuintje in een nabij gelegen dorp gereden. Zo rijd je nog op een verharde weg, zo rijd je op een karrenspoor. Maar goed, het dorpje heeft weer een ander speelveld dan dit dorp en voor de kinderen was het wel even goed om flink achter een bal aan te rennen met voetbal. Klimmen konden ze ook en er stond een schommel, wipkip, en soort van hobbelpaard. Even wat energie kwijt dus.

Gisteren zijn we eind van de middag toen het eindelijk droog was, naar een hertenkamp gereden. Enorme bult op, vond het knap van de kinderen dat het ze lukte, want door de regen was de bult best glad. Op een uitkijk toren konden we de herten nog beter zien. 1 hert kwam naar ons kijken en liep een stukje met ons mee. Papa zag, toen we van de uitkijktoren naar beneden liepen, nog een babyhert tussen de struikjes liggen. Heel dicht bij het hek. Geweldig om te zien zeg ! Merel, Tijs en Daan vonden het ook prachtig. Het hert dat met ons meeliep, liep ook weer mee terug. Merel, Tijs en Daan de hele tijd maar “hertje” roepen (of hetuh, zoals Daan zegt).

Daan is zo wie zo een enorme papagaai aan het worden. Alles wat Merel en Tijs doen is leuk en interessant en dat wil en doet hij ook. Zo ook met alles wat ze zeggen. Dat wordt door Daan nog even fijntjes herhaald. Ze hebben echt grote schik met zijn 3-en en af en toe mag Sterre ook meedoen. Vooral Daan is er een meester in om haar te laten lachen. Het is echt genieten om haar dan de slappe lacht te horen hebben omdat Daan zich zo aan het uitsloven is.

Met Merel gaat het trouwens wel beter. Haar lip geneest goed. Volgens de arts is de eerste infectie bij kinderen altijd het ergste en het kon nog erger. Ik heb het uiteraard ff gegoogled en op google kom je inderdaad dezelfde informatie tegen. Haar wiebeltanden wiebelen nog meer en achter de wiebeltanden zijn zelfs al de grote mensen tanden doorgekomen ! Merel’s vinger geneest langzaam maar het lijkt de goede kant op te gaan.

Met Tijssie ook alles in orde. Al heeft hij steeds kleine pijntjes. Dan in zijn been, dan in zijn buik. En knuffelen, dat kan hij ook erg goed. Heerlijk is dat. Oh, en vragen stellen. “waarom is de auto die voor ons rijd rood”, “waarom heeft die meneer een groene jas aan” “waarom mag je hier 80 en mocht je net 100”, “waarom hebben ze hier geen gewone yoghidrink”…. Er komt echt geen eind aan de eindeloze stroom van vragen. Alleen als Tijs slaapt hebben mijn hersenen even rust.

Met Daan gaat het ook goed. Wel is zijn litteken erg breed geworden en er groeit (door het bestralen?) ook geen haar op. Maandag even vragen of het echt door het bestralen komt en of dat nog weer bijtrekt, van te voren is ons dat wel verteld, maar ja, je wilt toch zekerheid. Door het bit dat Daan in heeft heeft hij bijna dagelijks bloed in zijn mond. Het zit te strak vacuum gezogen en bij het loshalen beschadigen ze toch steeds zijn tandvlees. Erg vervelend is dat en we hebben er dan ook al een aantal keren wat van gezegd. Vermoedelijk zitten er Zwitserse kaasjes in de oren van de artsen dus ik zal het nog wel een paar keer mogen herhalen. En dan Sterrie, ja, Sterrie is ondeugend, lief, kan enorm gillen als ze haar zin niet krijgt, stunt, klimt, loopt, lacht, en hobbelt overal een beetje tussendoor. Ze wil wel duidelijk alles hetzelfde als de “grote” drie dus zo gauw ze ziet dat zij iets lekkers krijgen komt mevrouw er aan gehobbeld en rust niet voordat ze precies hetzelfde te pakken heeft. Ach ja, dat heeft ze natuurlijk niet van mij J …..

Nou, tot zover deze update. Ik kruip straks lekker bij Tijs in bed, papa mag bij Merel en Daan liggen vannacht.

Dan nog even een nabrander voor de familie Verbeek-Neijman: de volgende keer schudden we het hele busje glitter leeg in de envelop, hahahahahahahahha

1 reactie

Ziekenhuis nummer 4

En zo vertrokken we vanochtend voor weer een bestraling naar het PSI. Om half 7 ging de wekker, kids aankleden want we gingen weer eens met zijn allen. We wilden toch even door de kinderarts naar Merel laten kijken want ze heeft een koortslip maar dan heel erg zeg maar. Arm ding heeft zo’n pijn. Bestraling liep redelijk volgens plan. Apparaat ging maar heel even stuk (pfff) en toen lieten we de kinderarts dus naar Merel kijken ….. De kinderarts wilde dat we naar Zurich (later Baden) zouden gaan om er ook nog door een andere arts naar te laten kijken want zij vond de koortslip vrij ernstig en wilde niet dat Daan besmet zou worden. En dus konden we ons opmaken voor weer een ziekenhuis bezoek. Na Villingen, Waldshut en Zurich stond nu dus Baden op het program. We moesten ons melden bij de eerste hulp (met een koortslip dus…). Maar goed, voordat je je kunt melden bij de eerste hulp moet je eerst langs de vriendelijke dames aan de balie die je gegevens opnemen. Wij hadden vantevoren Eurocross gebeld met de mededeling dat we naar het ziekenhuis moesten en zij zouden een fax versturen naar Baden waarin stond dat onze verzekering garant staat voor de kosten die worden gemaakt. Uiteraard was de fax er nog niet toen wij arriveerden enzo kon het voorkomen dat we eerst een half uur bij de balie stonden alvorens naar boven te mogen. Daar uiteraard weer wachten, want hoeveel spoed kan een koortslip zijn ? Toen we aan de beurt waren werd Merel eerst gewogen en gemeten, daarna werd haar temperatuur gecheckt en werd ons wederom gevraagd wat er aan de hand was. En dat was nog maar de verpleegkundige, na een kwartiertje wachten (alweer) kwam dan de dienstdoende kinderarts aan wie wij opnieuw ons verhaal mochten doen. Zij checkte het één en ander en zag ook Merel’s ontstoken vinger (rot splinters hier). Meteen moest Merel ook haar schoenen en sokken uitdoen want ja, blaasjes in de mond en een ontstoken vinger, Merel zou wel mond en klauwzeer hebben ….. hoe hard ik ook riep dat het echt door een splinter kwam, men wilde dat toch wel graag met eigen ogen checken. Gelukkig kwam er toen ook een leerling arts meekijken want 2 paar ogen zien meer dan 1. Nadat was vastgesteld dat Merel geen mond en klauwzeer had (duhuuhh) werd overleg gepleegd met Zurich en Villingen over het behandelplan van de koortslip en uiteindelijk, na een luttele 25 minuten wachten kwam de arts terug met de legendarische woorden “we doen er verder niets aan, wat u doet is eigenlijk al voldoende” tsja…. Wel moest nog even Merel’s ontstoken vinger open gemaakt worden met een naaldje en het arme kind huilde van de pijn terwijl ze echt een enorme bikkel is. Om haar verdriet en pijn wat te verzachten mocht ze, toen we eindelijk terug in Waldshut waren (dat was dus om half 2) een cadeautje uitzoeken. Haar pop is degene die verwent is, want zij zit nu prinsheerlijk in haar eigen poppenkinderstoel……. (uiteraard in stemmig roze). Thuis gekomen snel een broodje naar binnen gewerkt en toen er op uit, want het was droog. Een flinke wandeling berg op hebben we gemaakt, lekker rennen in een bloemenveld even uitwaaien en energie kwijt raken. Na een dik uur weer terug naar huis om daar nog wat te knutselen (hele huisje zit onder de glitter) en daarna pannenkoeken te eten. Kids nog in bad met knetter badzout en nu ligt het hele spul te slapen. Merel zou volgens de kinderarts vanaf woensdag wat beter moeten worden. Ik hoop het want ik vind het vreselijk om haar zo te zien. Ze heeft echt pijn in en aan haar mond en ook haar vinger doet haar zeer. Zoals ik al zei, Merel is geen piepkonijn, Merel is altijd een bikkel maar nu vind ze het allemaal even niet meer zo leuk. Snel beter worden dat moet ze zodat ze weer wat lekkerder in haar prachtige vel komt te zitten.

1 reactie