3 weken

3 weken zitten erop nu. Het lijkt langer. Zou dat komen omdat we al zo lang bezig zijn met alles ? Ik weet het niet.

Vandaag weer regen. Daar word je niet vrolijk van. Vanmiddag zijn we even naar een speeltuintje in een nabij gelegen dorp gereden. Zo rijd je nog op een verharde weg, zo rijd je op een karrenspoor. Maar goed, het dorpje heeft weer een ander speelveld dan dit dorp en voor de kinderen was het wel even goed om flink achter een bal aan te rennen met voetbal. Klimmen konden ze ook en er stond een schommel, wipkip, en soort van hobbelpaard. Even wat energie kwijt dus.

Gisteren zijn we eind van de middag toen het eindelijk droog was, naar een hertenkamp gereden. Enorme bult op, vond het knap van de kinderen dat het ze lukte, want door de regen was de bult best glad. Op een uitkijk toren konden we de herten nog beter zien. 1 hert kwam naar ons kijken en liep een stukje met ons mee. Papa zag, toen we van de uitkijktoren naar beneden liepen, nog een babyhert tussen de struikjes liggen. Heel dicht bij het hek. Geweldig om te zien zeg ! Merel, Tijs en Daan vonden het ook prachtig. Het hert dat met ons meeliep, liep ook weer mee terug. Merel, Tijs en Daan de hele tijd maar “hertje” roepen (of hetuh, zoals Daan zegt).

Daan is zo wie zo een enorme papagaai aan het worden. Alles wat Merel en Tijs doen is leuk en interessant en dat wil en doet hij ook. Zo ook met alles wat ze zeggen. Dat wordt door Daan nog even fijntjes herhaald. Ze hebben echt grote schik met zijn 3-en en af en toe mag Sterre ook meedoen. Vooral Daan is er een meester in om haar te laten lachen. Het is echt genieten om haar dan de slappe lacht te horen hebben omdat Daan zich zo aan het uitsloven is.

Met Merel gaat het trouwens wel beter. Haar lip geneest goed. Volgens de arts is de eerste infectie bij kinderen altijd het ergste en het kon nog erger. Ik heb het uiteraard ff gegoogled en op google kom je inderdaad dezelfde informatie tegen. Haar wiebeltanden wiebelen nog meer en achter de wiebeltanden zijn zelfs al de grote mensen tanden doorgekomen ! Merel’s vinger geneest langzaam maar het lijkt de goede kant op te gaan.

Met Tijssie ook alles in orde. Al heeft hij steeds kleine pijntjes. Dan in zijn been, dan in zijn buik. En knuffelen, dat kan hij ook erg goed. Heerlijk is dat. Oh, en vragen stellen. “waarom is de auto die voor ons rijd rood”, “waarom heeft die meneer een groene jas aan” “waarom mag je hier 80 en mocht je net 100”, “waarom hebben ze hier geen gewone yoghidrink”…. Er komt echt geen eind aan de eindeloze stroom van vragen. Alleen als Tijs slaapt hebben mijn hersenen even rust.

Met Daan gaat het ook goed. Wel is zijn litteken erg breed geworden en er groeit (door het bestralen?) ook geen haar op. Maandag even vragen of het echt door het bestralen komt en of dat nog weer bijtrekt, van te voren is ons dat wel verteld, maar ja, je wilt toch zekerheid. Door het bit dat Daan in heeft heeft hij bijna dagelijks bloed in zijn mond. Het zit te strak vacuum gezogen en bij het loshalen beschadigen ze toch steeds zijn tandvlees. Erg vervelend is dat en we hebben er dan ook al een aantal keren wat van gezegd. Vermoedelijk zitten er Zwitserse kaasjes in de oren van de artsen dus ik zal het nog wel een paar keer mogen herhalen. En dan Sterrie, ja, Sterrie is ondeugend, lief, kan enorm gillen als ze haar zin niet krijgt, stunt, klimt, loopt, lacht, en hobbelt overal een beetje tussendoor. Ze wil wel duidelijk alles hetzelfde als de “grote” drie dus zo gauw ze ziet dat zij iets lekkers krijgen komt mevrouw er aan gehobbeld en rust niet voordat ze precies hetzelfde te pakken heeft. Ach ja, dat heeft ze natuurlijk niet van mij J …..

Nou, tot zover deze update. Ik kruip straks lekker bij Tijs in bed, papa mag bij Merel en Daan liggen vannacht.

Dan nog even een nabrander voor de familie Verbeek-Neijman: de volgende keer schudden we het hele busje glitter leeg in de envelop, hahahahahahahahha