Ziekenhuis nummer 4

En zo vertrokken we vanochtend voor weer een bestraling naar het PSI. Om half 7 ging de wekker, kids aankleden want we gingen weer eens met zijn allen. We wilden toch even door de kinderarts naar Merel laten kijken want ze heeft een koortslip maar dan heel erg zeg maar. Arm ding heeft zo’n pijn. Bestraling liep redelijk volgens plan. Apparaat ging maar heel even stuk (pfff) en toen lieten we de kinderarts dus naar Merel kijken ….. De kinderarts wilde dat we naar Zurich (later Baden) zouden gaan om er ook nog door een andere arts naar te laten kijken want zij vond de koortslip vrij ernstig en wilde niet dat Daan besmet zou worden. En dus konden we ons opmaken voor weer een ziekenhuis bezoek. Na Villingen, Waldshut en Zurich stond nu dus Baden op het program. We moesten ons melden bij de eerste hulp (met een koortslip dus…). Maar goed, voordat je je kunt melden bij de eerste hulp moet je eerst langs de vriendelijke dames aan de balie die je gegevens opnemen. Wij hadden vantevoren Eurocross gebeld met de mededeling dat we naar het ziekenhuis moesten en zij zouden een fax versturen naar Baden waarin stond dat onze verzekering garant staat voor de kosten die worden gemaakt. Uiteraard was de fax er nog niet toen wij arriveerden enzo kon het voorkomen dat we eerst een half uur bij de balie stonden alvorens naar boven te mogen. Daar uiteraard weer wachten, want hoeveel spoed kan een koortslip zijn ? Toen we aan de beurt waren werd Merel eerst gewogen en gemeten, daarna werd haar temperatuur gecheckt en werd ons wederom gevraagd wat er aan de hand was. En dat was nog maar de verpleegkundige, na een kwartiertje wachten (alweer) kwam dan de dienstdoende kinderarts aan wie wij opnieuw ons verhaal mochten doen. Zij checkte het één en ander en zag ook Merel’s ontstoken vinger (rot splinters hier). Meteen moest Merel ook haar schoenen en sokken uitdoen want ja, blaasjes in de mond en een ontstoken vinger, Merel zou wel mond en klauwzeer hebben ….. hoe hard ik ook riep dat het echt door een splinter kwam, men wilde dat toch wel graag met eigen ogen checken. Gelukkig kwam er toen ook een leerling arts meekijken want 2 paar ogen zien meer dan 1. Nadat was vastgesteld dat Merel geen mond en klauwzeer had (duhuuhh) werd overleg gepleegd met Zurich en Villingen over het behandelplan van de koortslip en uiteindelijk, na een luttele 25 minuten wachten kwam de arts terug met de legendarische woorden “we doen er verder niets aan, wat u doet is eigenlijk al voldoende” tsja…. Wel moest nog even Merel’s ontstoken vinger open gemaakt worden met een naaldje en het arme kind huilde van de pijn terwijl ze echt een enorme bikkel is. Om haar verdriet en pijn wat te verzachten mocht ze, toen we eindelijk terug in Waldshut waren (dat was dus om half 2) een cadeautje uitzoeken. Haar pop is degene die verwent is, want zij zit nu prinsheerlijk in haar eigen poppenkinderstoel……. (uiteraard in stemmig roze). Thuis gekomen snel een broodje naar binnen gewerkt en toen er op uit, want het was droog. Een flinke wandeling berg op hebben we gemaakt, lekker rennen in een bloemenveld even uitwaaien en energie kwijt raken. Na een dik uur weer terug naar huis om daar nog wat te knutselen (hele huisje zit onder de glitter) en daarna pannenkoeken te eten. Kids nog in bad met knetter badzout en nu ligt het hele spul te slapen. Merel zou volgens de kinderarts vanaf woensdag wat beter moeten worden. Ik hoop het want ik vind het vreselijk om haar zo te zien. Ze heeft echt pijn in en aan haar mond en ook haar vinger doet haar zeer. Zoals ik al zei, Merel is geen piepkonijn, Merel is altijd een bikkel maar nu vind ze het allemaal even niet meer zo leuk. Snel beter worden dat moet ze zodat ze weer wat lekkerder in haar prachtige vel komt te zitten.