Daan

We zijn er. Na een lange, lange, lange rit zijn we aangekomen in ons tijdelijke huis. Vooraf hadden we bedacht dat de kinderen ’s nachts lekker zouden kunnen slapen. Merel en Tijs dachten hier echter anders over. Het was natuurlijk ook bere spannend. Midden in de nacht opgehaald worden bij oma om vervolgens voor de allereerste keer naar een ander land te gaan ! Er was zo veel te zien, zo veel te vragen. Slapen was er niet bij. Snoepen wel. Want ze hadden natuurlijk van iedereen wat lekkers gekregen …. Zo tegen half 11 zondagochtend waren we op de plaats van bestemming.Toen konden we beginnen met het uitladen van de spullen. Wat past er veel in de bus van Gorel ! Wel fijn dat we alles zo mee konden nemen. Een echt klein dorpje is het waar we verblijven, niet één winkel te bekennen … Wel koeien, paarden, schapen en heel veel tractors. Vooral die laatste vindt Daan erg geweldig. Een speelplaatsje op nog geen 2 minuten lopen is er ook. Omheind door een hek, lekker op het gras vind je een schommel, wipwap, zandbak en glijbaan. We hebben een hele zak vol buiten spelletjes meegekregen en die doen we graag !

Het appartement is klein maar voldoet. Op zich niets te mopperen, de kinderen hebben voldoende ruimte om te spelen. Merel vind het appartement niet mooi. En ik moet haar gelijk geven. Alles is van hout, de vloer, de muren het plafond, alles is betimmerd met degelijke grenen planken. Zelfs de meubels zijn van grenen hout. Maar goed, t kan niet makkelijk stuk moet je maar denken J Merel doet overigens iedere dag een werkje van school. Ze gaat dan op haar kamer zitten (die ze deelt met Tijs). Daar staat een tafel en een stoel en vervolgens doet ze heel erg haar best op een werkje. Als ze het erg leuk vind doet ze er zelfs 2. Dus juffen van Merel, als jullie nog wat werkjes over hebben ….. Merel houd zich aanbevolen !

En dan nog meer nieuws. Ons Sterrekind heeft haar eerste pasjes los gelopen. Jawel, vandaag wel 4 achter elkaar. En trots dat ze is ! Ze staat zelf op, om vervolgens wankel maar recht op haar doel af (meestal papa of mama) te lopen…. Tsjonge jonge we zijn hier nog maar 2 dagen dus dat belooft wat. Ook hebben de kinderen vandaag (19 april) samen erg veel lol gehad. Het leukste spelletje van de dag was, springen en “vallen”… Het gaat zo: je springt omhoog en doet dan vervolgens of je hard op de grond valt. Zelfs Sterre deed mee en lachte erg hard. Merel, Tijs en Daan vinden het prachtig om Sterre te laten lachen dus jullie kunnen je voorstellen dat onze onderburen even niet zo blij met ons waren. Het maakte nogal een kabaal namelijk, dat gespring en gebonk. Merel en Tijs hebben vandaag ook het spel  “wie is het” gespeelt. In het begin vond Tijs het nog wat lastig, maar hij wordt er al aardig handig in (ook in het stiekem kijken welk kaartje mama heeft). Het weer is hier geweldig, daar kunnen en mogen we zeker niet over mopperen, 17 graden echt heerlijk. Vandaag zijn we even naar Villigen gereden om te kijken hoe lang we er ongeveer over doen, meteen even een vignet gehaald. We rijden er vanaf hier ongeveer een half uur over. Morgen is het zo ver natuurlijk. De 20^e begint het bestralen. We zijn erg benieuwd naar hoe Daan hierop reageert. Daan zegt namelijk al wel steeds “ik dokter, prik, ik huis” of te wel ik ga naar de dokter, krijg een prik maar wil dan wel weer naar huis. Het houd hem dus erg bezig en ik vind het sneu dat hij zo bang is. Internet verbinding in het huisje is er niet, of slecht dus we proberen zoveel mogelijk op het PSI (Paul Scherrer Institute) te mailen (als dat lukt tenminste). Tot zover deze korte update. Morgen gaan we bestralen en kijken of we ergens postzegels kunnen kopen. Ben de naam in het Duits al weer kwijt maar wellicht kom ik er in het postkantoor (postambt, jawel) weer op.

Het vertrek naar Zwitserland komt steeds dichterbij. Het wordt ook steeds spannender maar we kijken er ook wel een beetje naar uit, hoe gek dat ook klinkt. Alles is nu geregeld en morgen gaan we alle spullen inpakken. We zijn wel benieuwd hoeveel het gaat worden.

Dinsdag zal de eerste bestraling op het programma staan en dan elke dag. Dit zal zeker niet makkelijk worden maar een andere keus is er niet. Tijdens deze bestraling krijgt hij ook nog verschillende chemo toegediend. Dit zal onder andere in Zurich plaatsvinden.

Thuis is ook alles geregeld. Teiger zal goed verzorgd worden, net als de rest thuis. Freddy en Lisa (broer/zwager en schoonzus) zullen deze periode in ons huis verblijven, ach de huur is toch al betaald.

We zullen proberen om de weblog zo veel mogelijk bij te houden voor iedereen maar we weten nog niet helemaal hoe de internetverbindingen zullen zijn. In elk geval tot snel. De laatste 9 maanden gingen als een sneltrein voorbij dus deze weken zullen dan ook wel snel omgaan.

Voor diegene die een kaartje willen sturen heb ik in de titelbalk de adressen vermeld. Let wel even goed op de datums.

Er is mij ter ore gekomen dat sommige mensen teleurgesteld zijn. Teleurgesteld omdat ik via dit weblog mensen bedank die ons kaartjes en/ pakketjes hebben gestuurd. Er is gezegd dat ik niet voldoende stil sta bij de mensen die aan ons denken en ons sterkte wensen. Daar word ik verdrietig van. Verdrietig omdat dat niet mijn bedoeling is en verdrietig omdat het in mijn ogen niet terecht is. Volgens mij doe ik mijn best iedereen te laten weten dat ik de steun en aandacht enorm waardeer, maar blijkbaar doe ik dat niet voldoende. Wij hebben nooit gevraagd om kaartjes of pakketjes voor onszelf. Het enige dat ik gevraagd heb ik of mensen een kaartje naar Daan en later ook naar de andere kinderen wilden sturen. Dat mensen hier gehoor aan geven waardeer ik enorm maar wil niet zeggen dat ik hen meer waardeer dan andere mensen die wellicht geen kaartje gestuurd hebben. Wat ik probeer te zeggen is: we waarderen iedereen die het beste met Daan, Merel, Tijs, Sterre en ons voor heeft. Of je nu aan ons denkt of die gedachte vorm wilt geven door middel van het sturen van een kaart/ pakketje, we waarderen het. We vinden het fijn. Er is mij geleerd mensen te bedanken die iets voor me doen, of die iets aan ons geven. Vroeger al moest ik “dank je wel” zeggen tegen de slager voor het plakje worst, of tegen de mama van het vriendinnetje waar ik ging spelen. Dank je wel zeggen, dat doe je vanuit je hart (is mijn mening). Dus, bij deze, om alle misverstanden die er eventueel zijn uit de weg te ruimen: DANK JE WEL, voor iedereen die aan ons denkt, die voor ons bid, én aan iedereen die kaartjes en/of pakketjes stuurt !

Jawel, omdat Daan dus naar Zwitserland mag is een welkom terug feestje voor straks natuurlijk ontzettend leuk (haha, bedacht ze zelf). En dus heb ik oa bij Corine en Miranda al de volgende "opdracht" uitgezet: op het feestje zou het natuurlijk leuk zijn als Kane (vind mama leuk), Anouk (vind papa leuk), Jan Smit (vind Tijs leuk) en K3 (vind Merel leuk) komen optreden. Dan nog een springkussen voor Daan, oh en een bbq zodat we niet meteen hoeven te koken….. Volgens mij is Sjook ondertussen close met Marco en Guus (tenminste ik zag zoiets op je Hyves sjook) dus daar hebben "we" dan al een aardige ingang naar wij dachten. U merkt het, ik heb leuke ideeen genoeg, de uitvoering laat ik gaarne in jullie handen, net zo makkelijk voor mij Nog een mazzel dat ik niet zo veeleisend ben (whahahahahaha). Tot zover dit stukje niets zeggende proza, het mooie weer is me naar mijn hoofd geschoten.

Zei ze in haar beste Fries
In ieder geval, we zijn vanmiddag naar het  WKZ geweest voor de wondcontrole. Wat ik wellicht niet vermeld had maar wat ons wel werd medegedeeld is dat we niet naar Zwitserland mochten voor het bestralen als Daan's litteken niet voldoende dicht zat. Aangezien er vorige week dus een stukje los was gaan zitten zagen wij het ietwat somber in maar …. zie hier, we mogen dus toch. Het zit nog niet helemaal dicht, maar is wel beter genezen dan vorige week en dus………. groen licht ! Pak van mijn hart want nu kunnen we straks (hopelijk) weer iets achter ons laten. Weer een stap dichter bij genezing, want ook al heb ik er af en toe echt een hard hoofd in, ik bedacht me ineens wat van de week. Toen Daan moest beginnen met alle behandelingen heb ik gezegd "als we beginnen dan gaat Daan het ook redden. Is het niet de bedoeling dat Daan het red, dan overlijd hij vóórdat we aan alle ellende beginnen" ….
En ook al valt het echt niet mee, zit er veel, heel veel tegen, we zijn begonnen en dus gaat Daan het redden. Zo hoort het. Zwitserland here we come dus….. pfff, spannend, een hele onderneming maar ook, een stap vooruit (tenminste, zo voelt het).
Voordat ik het vergeet wil ik ook alvast iedereen die op het rekeningnummer voor Daan heeft gestort bedanken. Super dat jullie zo meeleven ! ! ! !

Dan wil ik ook nog even van de gelegenheid gebruik maken om mensen te bedanken. Vandaag ontvingen we van de Powervrouwen een geweldig pakket met leuke dingen voor alle kids. Voor Pasen kregen we van de dames van de Speelotheek lekkers voor de kids, ook door Bert en Tineke werden we verwent, en door een anonieme gulle gever werden onze kids verblijd met een doos vol met Playmobil ! Ik kan jullie vertellen dat Merel, Tijs, Daan en Sterre echt onder de indruk zijn van al deze acties. Het is heerlijk hun stralende snoetjes te zien en ze vinden het bijzonder dat ze dingen krijgen "van mensen die ons helemaal niet kennen he mama, maar ze vinden ons wel lief" ….. Dank jullie wel, namens Merel, Tijs, Daan en Sterre en ook namens hun papa en mama.