Geboortedag van Daan

Ballonnen met klavertjes op weg naar Daan

Lieve Daan,

13 oktober 2007 jouw geboortedag. Om 10 over half 1 ’s nachts werd je geboren. Een prachtig klein mannetje die wijs in het rond keek.

Vandaag 13 oktober 2012 vieren we jouw 5e verjaardag… zonder jou

Mama had niet zo veel zin om op te staan vandaag, het liefst bleef ik in bed met mijn hoofd onder een kussen. Maar ja, Merel, Tijs en Sterre zijn er nog. Willen graag een broodje en wat drinken, een knuffel en een kusje en wat aandacht op de verjaardag van hun broertje die ze zo missen. Dus opstaan en proberen er een Daan waardige dag van te maken.

Corine haalde Tijs op om te gaan voetballen. Heel fijn want nu langs het voetbal veld staan, dat voelde niet goed.

Met de meisjes heb ik het huis wat opgeruimd, de was gedaan en ons gedoucht.
Daarna maakten we prachtige klavertjes, klavertjes waar we op schreven, en kleurden hoeveel we van jou houden. Hoeveel we jou missen.
Tijs kwam terug van voetbal, papa kwam thuis en haalde ballonnen op. 33 ballonnen, in alle kleuren van de regenboog.

En toen kwam er bezoek. Klinkt normaal he, bezoek, dat hoort bij een verjaardag, maar ja, bij ons is de jarige er niet.
Alle mensen die kwamen kregen een klavertje, om te versieren en om iets op te schrijven voor jou want alle mensen die kwamen denken aan jou, missen jou.

De klavertjes werden aan de ballonnen vast gemaakt. Iedereen dronk koffie of thee en at een heerlijk bumba cakeje. Die bumba cakejes zijn speciaal. Jij vindt ze heerlijk, at ze tot op het laatst met smaak op. Je genoot er van, net zoals je genoten zou hebben van de mensen die gisteren kwamen om jouw verjaardag te vieren.

Als ik mijn ogen dicht deed, zag ik je voor me. Springend en gillend van blijdschap, nog meer mensen en nog meer cadeautjes Smile Een verjaardag zoals een 5e verjaardag hoort te zijn.

Toen iedereen zijn klavertje klaar had en ze allemaal aan de ballonnen hingen gingen we naar buiten om de ballonnen los te laten.
Ballonnen met klavertjes en kleine cadeautjes gingen de lucht in en alle mensen waren stil … stil omdat we ons beseften dat hoe fijn het ook was jou de ballonnen te sturen het natuurlijk niet zo hoort. Lief banaantje wat word jij gemist !

Na het oplaten van de ballonnen ging iedereen weer naar binnen, aten we de Nibb it chips die jij zo heerlijk vind. We hadden het er over, hoe jij altijd een grote zak vol nibb it chips overal mee naar toe nam. De chips waar je in het ziekenhuis zo verslaafd aan bent geraakt. Je at ze voortdurend om de vieze chemo/ metaal smaak uit je mond weg te halen. Nibb it chips en rode ranja, die had je altijd bij je.

Ons avond eten bestond uit tat, dool, en woep. Ofwel, patat, frikadel en tomatensoep.
Door de medicijnen die je kreeg wilde je voortdurend vette dingen eten. We hebben zo veel frikadellen voor je gebakken die je allemaal op at.

Ik heb nog een prachtig filmpje van je lieverd, waarop jij met veel smaak je in de tomatensoep gedoopte frikadel opeet…. Daar hebben we met zijn allen nog wel om gelachen. Ons lief banaantje die zijn dool in de woep doopt om hem vervolgens op te eten.

Lieve Daan, ik hoop dat je de liefde hebt gevoeld van iedereen die hier voor je was. Dat je hebt gezien dat we ons best doen, maar dat we jou ontzettend missen. Dat je weet hoe trots we op jou zijn, hoe dankbaar we zijn dat jij onze zoon, ons broertje bent en dat je ziet hoe jouw plaats altijd vrij blijft. Jouw plaats is van jou, jij hoort altijd bij ons en wij bij jou.

Lieve lieve Daan, klein banaantje wat hou ik veel van jou. Voor altijd in mijn hart.

Geplaatst in Daan | 5 reacties

Tijs is 7 jaar

Lieve Daan

Op 2 oktober werd Tijs al weer 7 jaar. Die dag hebben we gevierd dat hij geboren werd, dat hij ons eindelijk liet zien wie zich toch zo lang verborg in mama’s buik.

Op Tijs z’n verzoek vierden we zijn “grote” feest pas op 6 oktober. Tenslotte viel de verjaardag van Tijs op een dinsdag en dan was hij dus maar heel kort jarig (zoals hij zei). Dinsdag is 2x naar school gaan dag en zeker niet opblijven als het geen vakantie is… dus feest vieren doe je op zaterdag was zijn beredenering.

Op dinsdag zijn we als gezin gezellig uit eten geweest om toch een feestelijk tintje aan Tijs z’n verjaardag te geven. Natuurlijk had Tijs wel getrakteerd op school en waren ’s middags de opa’s en oma’s en Mirjam (met jouw en zijn grote vriend Brent) geweest.

Zaterdagochtend vroeg op staan want … eerst voetballen. De wedstrijd van Tijs viel helaas in het water. Ging niet door vanwege de regen die maar uit de lucht bleef vallen…. Maar, vanaf 12.00 uur was het droog ! Hoe fijn is dat. De verjaardag van Tijs werd dus toch gewoon het grote gezellige “ik mag toch wel voetballen he mam” feest dat hij graag wilde !

Iedereen kwam en bracht een cadeautje mee. Nou ja, cadeautje. Tijs vroeg geld. Want hij wilde net als Merel een tablet kopen. Hij vindt het een stoer ding, zelf filmpjes kijken, spelletjes doen. Enorm interessant.

Het was een gezellige verjaardag van onze lieve Tijs. Met iedereen die hem en ons lief vind (op de mensen die niet konden na dan).

Er waren chipjes, snoepjes, lieve mensen, een heerlijke voetbal taart, en … een limousine !Een ritje met alle kindjes die op de verjaardag van Tijs waren werd er gemaakt. Wat fijn dat ook Jesse, Tijs z’n  lieve vriendje er ook bij was ! Ik zag hoe Tijs er voor zorgde dat ook hij snel de limo in kon klimmen ….

Hoewel Tijs af en toe een echte duw en trek jongen kan zijn let hij ook altijd goed op mensen die hem dierbaar zijn. Dat is zo mooi om te zien. De liefde en warmte die hij dan uitstraalt.
Jij weet dat lieve Daan, omdat hij ook zo lief voor jou is. Ik zie jullie nog op het schoolplein staan, jij eerst springend, dan hard lopend op Tijs af waar hij je dan altijd een heerlijke houdgreepknuffel gaf.

Het was een heerlijk feest voor Tijs waar hij ’s avonds toen iedereen weg was nog zo vol van zat. Hij bleef maar vertellen over wat hij had mee gemaakt. Hij kletst ons op zo’n moment de oren van het hoofd, en daar geniet ik zo van, van zijn oprechte enthousiasme. Jullie lijken zo op elkaar, ook wat dat betreft.

Op zondag was het overigens koopzondag zodat we om 12.00 uur bij de Intertoys stonden om de door Tijs zo begeerde tablet aan te schaffen. Want hij had gelukkig genoeg geld bij elkaar gespaard om er zelf 1 te kunnen kopen. Zo blij als hij dan is, en dankbaar omdat hij beseft dat het een duur ding is wat hij zelf heeft kunnen kopen. Ik vond het gezellig om daar samen met Tijs te zijn, in de stad op jacht naar zijn tablet.

Lieve Daan, je weet hoe zeer we jou missen. Hoe veel pijn ons hart iedere dag doet zo zonder jou. Het blijft zo onwerkelijk dat je er niet meer bent. Onwerkelijk, oneerlijk, jij hoort gewoon bij ons te zijn !

Lief klein banaantje, zullen we samen, als afsluiting nog iets liefs tegen Tijs zeggen ?
Lieve Tijs, 7 jaar ben je. Een heerlijk mannetje met ondeugende streken maar een gouden hart. Wij houden van jou ! xxx Mama en Daan

Geplaatst in Daan | 2 reacties

Merel is 8 jaar

Lieve Daan

Je grote zus Merel werd op 9 augustus alweer 8 jaar !

Wat is ze gegroeid, ons oudste kind. Merel met haar ondoorgrondelijke ogen. Soms zo ver weg met haar gedachten.

Ons Merel meisje is groot geworden zowel qua lengte als qua gedrag.

Voor het eerst vroeg ons Mereltje dit jaar geen cadeautjes maar geld voor haar verjaardag. Een tablet stond namelijk bovenaan haar erg korte verlanglijstje.

Van oma kreeg Merel een kaptafel en dus vroeg ze ook aan iedereen een make-upje. Talloze flesjes nagellak sieren haar kaptafel nu. Ze is er erg trots op.

Werd Merel geboren op een bloed hete dag, haar verjaardag vieren we eigenlijk altijd binnen omdat het dan toch regent maar dit jaar niet ! De zon scheen en het was heerlijk weer. We zongen voor Merel, we aten taart en genoten van een gezellige dag met de mensen die ons zo dierbaar zijn, al kon niet iedereen er bij zijn omdat het natuurlijk ook nog zomervakantie was.

Zoals bij iedere verjaardag lieten we ook nu weer ballonnen voor je op, jij hoort er bij Daan. Merel schreef op haar ballon “ik vind je lief xxx Merel” .. Ik weet zeker dat jij diep, heel diep in haar hart zit en zij bij jou mop.

Jij hebt vanuit de hemel ongetwijfeld Merels trotse hoofd gezien toen ze haar zelf bij elkaar gespaarde tablet kon kopen. Merel straalde en ik weet dat jij daar van geniet. Dat vind ik fijn lieverd maar het doet me ook verdriet dat ik jouw liefde voor Merel, jouw enthousiasme vanwege haar trots niet meer kan zien.

We zijn met z’n allen zo blij dat Merel bij ons hoort. Dat wij zo’n bijzonder mooi meisje als onze dochter mogen hebben. Onze lieve Merel met haar ondoorgrondelijke ogen, ze hoort bij ons ! en wij houden van haar.

Onze lieve Merel is 8 jaar oud geworden, lang zal ze leven in de gloria…

Geplaatst in Daan | 3 reacties

3 jaar, 3 maanden, 3 weken en 3 dagen…

Lieve Daan,

Op vakantie in Italië was het zo ver. Het moment waar ik al weken tegen aan hikte. Onze kleine prinses, jouw lieve kleine baby zusje werd net zo oud, en zelfs ouder dan jij…

3 jaar, 3 maanden, 3 weken en 3 dagen oud werd jij… 3 jaar 3 maanden, 3 weken en 3 dagen oud werd zij.. en daarna was ze je dus voorbij. Zomaar, ineens lijkt het wel. Ik weet nog goed wat een inimienie lijfje Sterre was toen jij overleed schat. Ze was nog geen 2 en had geen benul van wat er aan de hand was. Nu praat ze voortdurend over jou, ze kijkt graag naar filmpjes waarin jullie samen de hoofdrol spelen. Ze ziet hoeveel jij van haar houd en ze mist je nu op haar manier.

Hoewel Sterre nu ouder is dan jij lieverd ben en blijf jij natuurlijk altijd haar grote broer. Ik weet nog zo goed hoe lief je voor haar bent, hoe blij je was toen ze geboren werd en hoe je haar altijd zo goed mogelijk helpt. Merk je lieverd, hoe ik tegenwoordige en verleden tijd door elkaar gebruik ? Het komt omdat het me pijn doet om over jou te praten in de verleden tijd. Jij bent geen verleden, jij bent verleden, heden en toekomst. Jij hoort altijd bij ons… Gisteren, vandaag en morgen.

Lieve Daan we missen je allemaal ontzettend. Het is zo raar om op vakantie te zijn om weg te zijn zonder jou. Dat mensen die we ontmoeten niet weten dat wij niet 3 maar 4 kinderen hebben. Natuurlijk nemen we je mee, waar we ook heen gaan, jij hoort erbij maar jou niet lijfelijk bij ons te hebben dat doet zo zeer. Iedere dag is een dag verder weg van ons leven met jou. Ik zie jouw aanwezigheid in de kleine dingen, je bent nog bij ons. Hoe anders kan het zijn dat er in Frankrijk enkel groene beestjes op mijn kleren zaten en geen zwarte ? Hoe anders kan het zijn dat er op het moment dat wij uit Italië vertrokken een spoor van wensballonnen zichtbaar was in de lucht ? Dank je wel lieve schat, dat je ons op jouw manier laat merken dat je er bent. Ik hou van jou, met heel mijn hart, voor altijd. Xxx

Geplaatst in Daan | 4 reacties

Daan Jesse Mees en Alpe d’huZes

Lieve Daan,

Het idee lag er al even en de voorbereidingen namen dik drie kwart jaar in beslag maar afgelopen week was het dan zo ver. Team DJM reed Alpe d’huZes voor jou ! Team DJM bestaande uit papa, mama, Barbara, Wolter, Denny, Ties en Djago.
We hebben veel tijd gestoken in het werven van sponsorgeld, geld dat zo nodig is om de ziekte die jou van ons afnam een halt toe te roepen. We verkochten oliebollen, sleutelhangers, schreven bedrijven aan, regelden een feest met loterij en deden mee aan een spinningmarathon. We fietsten in de sportschool (de rest iets fanatieker dan mama), we maakten onze kilometers op de weg (wederom mama niet zo). Je weet dat je mama niet zo sportief is aangelegd, eigenlijk vind ik sporten helemaal niet zo leuk, maar ik bedacht me dat ik die berg, hoe dan ook op zou komen al zou ik er de hele dag over doen.

Op maandag 4 juni vertrokken we in 2 busjes richting Frankrijk. Volgeladen met fietsen, tassen, en dozen met eten begonnen we vol goede moed aan de lange reis. Dinsdagochtend kwamen we aan, helemaal gaar na een nacht niet slapen. Even bijtanken en dan uiteindelijk toch maar even de fiets op, een beetje oefenen. We waren tijdens het beklimmen van de berg per auto al die onder de indruk. Wat een gevaarte, wat een enorme berg, de moed zakte ons eerlijk gezegd een beetje in de schoenen. We liepen naar het Palais des Sport, kochten biologisch afbreekbare verf en kaarsen die moesten branden in bocht 3, voor jou. Natuurlijk hadden we ook onze eigen kaarsen meegenomen in jouw favoriete kleuren blauw en groen.
Het hele dorp was Oranje, overal waren Nederlanders, mensen die de berg alvast beklommen, mensen die spandoeken aan het ophangen waren, een bijzonder sfeer hing er in het dorp.
’s Avonds liepen Papa, Denny, Djago en Wolter naar bocht 3, jouw bocht om ons spandoek op te hangen, jouw naam groot op de weg te schrijven, iedereen moest weten dat bocht 3 voor jou is ! Ondertussen hadden de opa’s en oma’s die ook in d’Huez waren zich ook al uitgeleefd met de biologisch afbreekbare verf en zo stond jouw naam verschillende keren groot op de weg.

Woensdag mochten we de mensen van Alpe d’huZus aanmoedigen en de mensen die niet op donderdag konden fietsen omdat dan de berg overvol zou raken. We hebben geklapt, mensen toegejuicht en gehuild om de bijzondere prestaties van mensen die wij niet kennen. Het is moeilijk uit te leggen maar jij weet het lieverd. We hebben vroeg gegeten, pasta uiteraard en hebben de fietsen vast naar beneden gebracht, donderdagochtend was het onze beurt natuurlijk ! Merel, Tijs en Sterre sliepen een nachtje bij de opa’s en oma’s en wij doken allemaal vroeg ons bed in.

Om 02.15 uur ging de wekker, rise and shine… wassen, aankleden en eten. Pannenkoeken, schaaltjes met yoghurt en fruit, pasta en broodjes werden verorberd, vreselijk zo vroeg in de ochtend maar zonder ontbijt kom je niet boven. Alies bracht ons naar beneden met de auto, fietsen ophalen bij Jack en Nicole en gaan met die banaan. Om 4 uur waren wij er klaar voor. We fietsten naar het verzamelpunt en toen begon het wachten. Tegen 5 uur kwart over 5 mochten we dan starten, alles donker en toch al zo veel mensen langs de kant. Een bijzonder moment en zo lief. Wij als team DJM hadden elkaar bij het verzamelpunt succes gewenst, ieder fietst in zijn/haar eigen tempo en op elkaar wachten kost te veel energie.
Aangezien mama natuurlijk de “zwakste” schakel was reed ze al snel achteraan. Lieverd, ik was zo emotioneel, ik huilde al aan de voet van de berg en bij bocht 1 aangekomen was ik onbedaarlijk aan het snikken met lange uithalen. Dank jullie wel mensen bij de KWF tent dat jullie mij hebben opgevangen, hebben getroost. Huilen en snikken bij bocht 21 en dan weten dat je dus nog al die bochten moet, … Ik nam me voor van bocht naar bocht te fietsen en uit te rusten. Mensen wat is die berg enorm en wat koste het me veel moeite om mijn pedalen rond te krijgen. In iedere bocht ging ik even zitten, de kaarsjes die overal opgesteld stonden, zo mooi en zo triest. Ieder kaarsje staat voor iemand met kanker, achter ieder kaarsje zit een verhaal.
Tijdens de klim werd ik zo aangemoedigd door omstanders maar ook door mede fietsers. Er waren zo veel momenten waarop ik het moeilijk had en de tranen over mijn wangen stroomden. Maar dan waren daar weer die mensen, een hand op mijn rug, een vraag over jouw foto op mijn shirt, mensen die me vertelden wat een prachtig mannetje je bent.

Ik moest naar bocht 3, jouw bocht, maar bocht 3 is bijna aan de top. Het duurde en het duurde maar lieverd het lukte. En toen zag ik jou, op ons spandoek. Je keek me aan, ik gooide mijn fiets in het gras en rende naar je toe. Lieve schat wat mis ik jou ! Dit was mijn doel, hier wilde ik zijn, hier had ik die stomme berg voor op gefietst, voor jou mijn lieve lieve lieve zoon. Zo hard als ik huilde in bocht 21, nog harder huilde ik in bocht 3. Ik dacht dat ik flauw zou vallen, en ik kreeg geen lucht maar weer waren het complete vreemden die me opvingen, die me vasthielden en lieten huilen om jou…….. Na een half uur moest ik weer opstaan om verder te fietsen. Ik liet je achter maar beloofde je dat ik terug zou komen. Ik fietste naar bocht 2, en ik wist, ik ben bijna bij Merel, Tijs en Sterre. Zij stonden tussen bocht 2 en 1 in… ik moest doorgaan voor hen en dat deed ik. Ik zag Tijs die op me af renden en ik knuffelde hem zo heerlijk. Jouw grote broer die al vanaf half 6 op was om ons aan te moedigen. Want terwijl ik aan het worstelen was om boven te komen was de rest van het team al bezig aan hun 2e beklimming ! Wat een bikkels zijn het toch ! Ik knuffelde Tijs, ik knuffelde Merel en Sterre en ik knuffelde de 4 O’s die met hun Daan t-shirt aan stonden te wachten. Uitgezwaaid door 3 van mijn lijfjes ging ik verder, langzaam naar bocht 1, en toen moest ik nog naar bocht 0.

In het dorp zag ik Alies en Yvonne en Ties die me aanmoedigden, en knuffelden, en nog meer aanmoedigden… het laatste stuk was vreselijk, je denkt dat je er bent maar dan moet je nog 2 kilometer…. En toen was daar na een lange, lange weg de Finish ! Ik had het gehaald …. Ik had het gehaald voor jou, en door jou ! Een klein stukje afdalen, en naar ons appartement, even uitrusten, douchen, omkleden en daarna de rest van het team aanmoedigen. Papa en Djago kwamen ondertussen al binnen van hun 2e beklimming. Ties ging het nog een keer proberen en daalde weer af. Barbara, Wolter en Denny kwamen binnen van hun 2e beklimming….

Barbara, Wolter en Denny besloten hun 3e beklimming lopend te volbrengen, Djago was ondertussen op de fiets al bezig aan zijn 3e beklimming net als papa die eerst een nieuwe band moest kopen omdat die van hem lek was. En ik ? Ik liep naar jou. Naar bocht 3, naar jouw spandoek en daar ging ik zitten. Ik keek naar beneden naar al die mensen die aan het fietsen waren en mijn hart was bij jou. Jij en ik, wij zaten samen op die berg. Ik had bijzondere ontmoetingen met mensen. Een meneer die bij me kwam en me vertelde dat hij nu 5x jouw spandoek was gepasseerd en hij had 5x zo gehuild. Hij zag mij en wist dat ik jouw mama was. Hij kwam naast me zitten en we hebben gepraat over jou. Hij huilde en ik huilde en na afloop vroeg hij me of ik het goed vond dat hij zijn laatste beklimming lachend af zou leggen. Natuurlijk! En bij zijn afdaling stopte hij weer bij bocht 3, hij riep me en ik stak mijn duim op en lachte, ik hoop zo dat hij zijn beklimming lachend heeft kunnen volbrengen. Ik vond het erg fijn om even met je te praten. Net als met de meneer die ik tijdens mijn beklimming sprak, en die ook bij me kwam zitten in bocht 3. Hij wilde stoppen met fietsen maar gaat nu door, omdat hij weet van jou, omdat hij jou bijzonder vind ! En ik vind hem bijzonder omdat we zo’n mooi moment mochten delen. Pure emotie boven op de berg, in jouw bocht. Ook de dames die me opvingen toen ik tijdens mijn beklimming in bocht 3 neerviel zag ik weer. Ze zagen me, zwaaiden en zeiden “we dachten al dat jij hier zou zitten, dit is jouw plek! “ en zo is het.

Lieve Daan, mijn beklimming was voor jou, het geld dat we hebben opgehaald voor anderen. Omdat we hopen dat andere kindjes/ grote mensen uiteindelijk gewoon allemaal 80 jaar kunnen worden ondanks deze ziekte. En als dat zo is, dan heb jij daar aan meegeholpen ! Lief klein banaantje, boven op de berg in bocht 3, daar zaten wij en we keken naar beneden. Ik voelde zo duidelijk dat jij bij me was, ik voelde rust ook al moest ik huilen. Mijn hart huilt nog iedere dag omdat ik jou zo mis, dat gaat nooit over. Ik hou vanjou, deze was voor jou ! ! !

Geplaatst in Daan | 40 reacties