Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat ik jouw warme lijfje voor het laatst vast hield. 5 maanden, het lijkt een eeuwigheid. Dat het vandaag 5 maanden geleden is, is vreselijk, maar eigenlijk lieverd is vandaag niet anders dan de andere dagen. Ik mis jou iedere dag met iedere vezel in mijn lichaam. Alle dagen lijken wat dat betreft op elkaar. Het lijkt zo lang geleden, dat jij hier rond liep. Niks aan het handje gewoon een flinke peuter van anderhalf die oh zo graag ballen over het hek gooide. Het lijkt zo lang geleden, een leven geleden, dat jij dat deed. Maar kijk je via Google Maps naar ons adres dan zie je jou en je grote broer bij het hek staan, de bal aan de andere kant…. Bizar maar waar….
Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. Wat mij betreft is de les wel geleerd. Het leven is mooier met jou. Een leven zonder Daan is een pijnlijk leven. Het belangrijkste in het leven dat zijn jij, je grote zus, grote broer en baby zusje. De les is geleerd dus kom maar op, kom maar terug ! Het heeft echt lang genoeg geduurd, het duurt al veel te lang, ons leven zonder jou.
Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. Ik zei het ook tegen de bedrijfsarts. Zij vertelde mij vervolgens dat mijn rouw periode abnormaal is. Mijn manager vertelde mij vervolgens dat zij het niet begrepen heeft en dat bezoekjes aan de bedrijfsarts voor mij verleden tijd zijn. Een abnormale rouwperiode. Ik hoorde het voor het eerst. Begrijp het niet want hoe kan mijn rouwperiode abnormaal zijn. Is er een standaard tijd voor rouw ? Zijn wij allemaal robots die voorgeprogrammeerd zijn en dezelfde rouwbeleving hebben ? Ik rouw, ik rouw om jou. Mijn hart bloed, wie komt het bloeden stoppen ? Wie weet hoe je het bloeden laat stoppen ? Wie weet hoe je doorleeft als zo’n belangrijk deel van jou gestorven is, dood is, er niet meer is ? Wie ?
Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. Dat ik dit blogje schrijf. Het breekt mijn hart. Te weten en beseffen dat jij mijn lieve vent er niet meer bent is te veel om mee te leven. Ik ben boos omdat er niets meer was dat de artsen konden doen. Ik ben boos omdat die stomme tumor jou uitkoos. Ik ben boos omdat je zo veel pijn hebt gehad. Ik ben boos omdat we jou niet hebben kunnen beschermen tegen al dit leed. Ik ben boos dat ik nu hier ben en jij daar terwijl ik jou beloofd heb dat ik je nooit alleen zou laten. Ik ben boos en ik mis je zo. Ik mis je zo ontzettend.
Het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. 5 maanden zonder jou en de wereld draait door. Gaat door. Zo ook je grote broer en zus. Ze zijn beiden over met een prachtig rapport. Zo knap van ze gezien alles dat ze het afgelopen jaar hebben meegemaakt. We zijn heel trots op ze en dankbaar voor het feit dat ze op school zo’n veilige plek hebben. Maar ook nu missen we jou. Jouw op en neer springende lijfje met dat blije hoofdje er boven. Jij kon als geen ander blij zijn voor iemand anders. Jouw liefde voor Merel, Tijs en Sterre was zo groot. En hun liefde voor jou ook. Bij iedere bijzondere gebeurtenis lieverd laten we ballonnen op voor jou. Jij weet dat want je pakt ze allemaal. Merel en Tijs geven zelf aan dat ze je een ballon willen sturen, hangen er briefjes voor je aan die God dan aan je voor moet lezen.
Lieve Daan, het is 6 juli en dus is het vandaag 5 maanden geleden dat jij overleed. Een naar woord, dat is het. Overlijden, dood. Je bent er niet meer klinkt minder definitief en dat zeg ik dan ook steeds. Ik mis je zo. Wij missen jou zo. Maar belangrijker nog: we houden van je. Daan Jesse Mees, kleine lieve pinguin, Daantje banaantje, we houden van jou. Altijd. Blauw blauw blauw, ik hou van jou Groen groen groen, ik geef je een zoen ……
Prachtig geschreven… De tranen lopen over mijn wangen. Ik heb Daan niet gekend maar ik vind het zo oneerlijk dat jullie gezin zoiets vreselijks mee moest maken… Ik denk vaak aan jullie en wil je een compliment geven voor de manier waarop je schrijft! Naast het verdriet spat ook de liefde voor Daan er van af. Sterkte! Liefs Ellen.
Kwam vandaag via via op de site over jullie Daan terecht. Indrukwekkend!
Mijn god, wie is die mevrouw die durft te zeggen dat ‘je rouwperiode abnormaal is’?
Ze heeft er niets van begrepen……
Wens jullie sterkte.
Tranen in me ogen, denk nog veel aan jullie en aan Daantje banaantje!
die bal heb ik regelmatig teruggegooid, altijd gehoopt dat manon hem nog vaak zou moeten teruggooien…
Tranen bij mij, tranen om jullie Daantje, Daantje die ik nooit gezien heb. Maar het gevoel van verliezen zit in mijn lijf na het lezen van jou verhaal. wie bepaald voor jou hoe en hoelang je mag rouwen om je eigen kindje. Je kindje die je op de wereld hebt gezet om lief te hebben, te leren hoe de wereld in elkaar zit, op te zien groeien tot een grote sterke man. Mijn dochter van 5 heeft een vriendinnetje in de klas die hetzelfde overkomt als jullie kleine Daantje. De wereld staat stil, het kleine meisje nu nog rennend over het schoolplein maar voor hoelang? Een mama die haar kleine prinses komt halen en schichtig kijkt of er aljeblieft geen mensen op haar afkomen om er over te praten omdat ze echt niet wil dat haar dochter nu al geconfronteerd wordt met wat er komen gaat en dus nu het leven nog zo gewoon mogelijk wil laten verlopen. Zij loopt de klas uit ik de klas in…ik pak toch haar arm vast, wil zeggen hoe vrezelijk ik het vind, dat ik haar wil steunen en dat ze altijd een beroep op mij mag doen maar ik zeg niets kijk haar alleen aan en zij weet wat ik bedoel.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe maar ook vooral begrip een luisterend oor en een schouder om op uit te huilen, keer op keer als je dit nodig hebt want zeker nu heb je de mensen om je heen zo hard nodig…
een hartelijke groet,
Brigitte
Hoe kan iemand voor jou bepalen of je te lang aan het rouwen bent. Daar moet iemand zitten die begrijpt hoe ze met je moeten praten, die voelen hoe het met je is. Lieve Paula laat ze, laat ze die zich niet kunnen inleven hoe jullie je voelen. En zo zie je dat je nog steeds moet vechten al ben je nog zo moe voor je mooie gezin. En verder ben ik gewoon sprakeloos. Kus voor jullie
Lieve familie,
veel respect voor jullie. Hoe jullie omgaan met het verdriet wat nooit overgaat, het gemis dat nooit zal veranderen, jullie gezin dat nooit meer hetzelfde zal zijn…
Niets dan respect en tranen voor jullie…
Er gaat geen dag voorbij of de naam Daan wordt genoemd bij ons, we zijn er nog steeds mee bezig en dat is ook goed. Daan wordt hier niet vergeten!
Net als mijn zusje die is omgekomen bij een verkeersongeluk, ook zij wordt hier nooit vergeten.
Bij vlinders denken we aan Dianne en bij vogels denkt Ruben aan Daan. En wij met hem.
Veel sterkte en kracht gewenst! We denken aan jullie!
Hou elkaar stevig vast!
Lieve groet, Sandra Welgraven
Lieve Paula,
Wat een verdriet nog steeds, natuurlijk, dit kun je niet bevatten.
Voor verdriet en gemis staat geen tijd
voor verlies en rouw neem je de tijd
die arbo arts heeft ws. nog niks ergs meegemaakt in haar leven en snapt niet dat als je zoiets vreselijks meemaakt de tijd stilstaat, terwijl de wereld om je heen doorgaat.
Ik wens jullie alle kracht toe en je weet het…. altijd bereid iets te doen .
lieve groet,
Lieve Paula,
Ik lees je blog, na een lekkere zomerdag waarin ik veel werk heb verzet.
En spontaan begint het te regenen…
Toeval bestaat niet en we zijn allebei geraakt door je mooie woorden.
Het zal nooit te begrijpen zijn, waarom mensen reageren zoals ze doen.
Niet wetende of eigenlijk beseffende wat ze er mee aanrichten.
Het is oneerlijk dat je niet je eigen weg mag gaan, zoals die goed is voor jou/jullie.
5 maanden, waar blijft de tijd.
Als er niets aande hand is, vliegt het.
Maar als je hart huilt is het veel te lang.
Wij zijn er nog steeds en vergeten Daan nooit.
Dikke knuffels,
Djago en Esmeralda en de mannen
Je zegt het zo treffend, het leven is mooier met jou. Dus welke les valt er nou te leren uit het verliezen van een kind? Zo zinloos, zo niet zoals het hoort; je kind moeten laten gaan.
Wat een contrasten, mooie rapporten, het leven dat zomaar door gaat en waar je weer aan mee ‘moet’ doen van de buitenwereld en die lege plek aan tafel… Zo’n arbo-mevrouw begrijpt er duidelijk niets van! Ik weet hoe het voelt en dat het loodzwaar is allemaal. Ik wens je alle sterkte en kracht om toch maar door te gan met zijn allen, met jullie zoon altijd er bij!
Lieve groet van een lotgenote( we hebben een dochter van 7 verloren na een fataal ongeval)
Lieve familie
Vijf maanden alweer, wat gaat de tijd toch snel. Terwijl het voelt als pas geleden.
Het is nu vakantie en ondanks het grote gemis wens ik jullie een fijne tijd toe met jullie mooie gezin.
Liefs Esther
Hij is er niet meer…….Ik zie jullie doorgaan met het leven zoals dat nu is, op jullie gezichten het verdriet, gemis en de pijn. En de enorme liefde.
Veel liefs, Alies.