Het leven bestaat uit regeltjes. Dat is soms prettig maar soms ook irritant.
Zo is er een regel dat je op tijd moet komen in Villingen. Logisch maar als op tijd komen betekent dat je dan minimaal drie kwartier aan het wachten bent omdat het programma uitloopt, dan is het irritant. Er is ook een regel dat Daan 4 uur voor de bestraling niet meer mag eten en tot 2 uur voor de bestraling helder vloeibaar mag drinken. Ook dat is logisch maar als het door het uitlopen van het programma dus ontzettend lang duurt voordat ons kind iets te eten krijgt, dan is het irritant. Gelukkig kregen we vandaag te horen dat Daan vanaf maandag de eerste is die op het programma staat. Kwart voor 8 mogen we ons dan melden en dat is stukken beter te doen voor Daan.
Hier in het appartement gelden ook regels. Niet te veel lawaai maken, dat is logisch. Afval scheiden, vinden we ook logisch. Maar als we ons afval dan als volgt moeten scheiden, dan wordt het irritant. We moeten plastic apart, papier apart, glas apart. Tot zover niets nieuws. Dan luiers apart, melkverpakkingen apart, GFT apart. GFT onderverdeeld in: “te eten door het varken” en “niet te eten door het varken” … We hebben bijna een dagtaak aan het scheiden van het afval. En dan zijn er nog de regeltjes van Merel en Tijs. Als Tijs namelijk de ene avond naast Daan heeft gezeten, dan moeten we niet vergeten dat Merel de avond er op aan de beurt is om naast Daan te zitten. Regeltjes regeltjes regeltjes, maar zonder regeltjes wordt het natuurlijk ook een zootje dus tsja …….. dan toch maar regeltjes (al word ik er af en toe wat recalcitrant van en moet ik echt even de regels overtreden).
Laatste nieuws mbt tot Tijs, niet te vergeten: het gaat beter met onze grootste jongen ! Gelukkig maar. Tijs heeft weer streken, kan weer lachen en rennen. Hoewel, toen hij met voetballen de bal niet snel genoeg kon afpakken lag dat volgens Tijs aan het feit dat zijn nek nog zo’n pijn deed…. Uhuuhh. En Sterrie, Sterrie die loopt als een kievit. Echt het is mooi om te zien hoe snel de 4 pasjes nu al zo’n 10 pasjes zijn. En niet opgeven he. Verder lijkt Sterre op haar grote zus. Ook zo’n stuntpiloot. Sterre klom vandaag door een kast op het PSI, hadden de andere patiënten ook wat te lachen. Er was 1 Engelsman die, toen hij geroepen werd voor zijn bestraling, zei “I want to stay here, this is much more fun watching her” … Kijk, en dat heeft onze kleine Ster dan toch maar mooi weten te bereiken, een glimlach op het gezicht van een vreemde die in spanning zit te wachten.
