Gat

Er zijn veel mensen die vragen of ze iets voor ons kunnen doen… nou ik heb wat.

Tot nu toe heb ik (met wisselend succes) de “steek je kop in het zand” techniek gehanteerd. Op die manier kon ik aardig doorleven zonder te willen zien wat er aan de hand is.

Maar helaas, ik heb mijn “kop” uit het zand getrokken en wat ik zie bevalt mij allerminst.

Ik zie nu ineens zelf dat Daan dood gaat. Mijn kind, laat het niet waar zijn ! Maar het is wel waar en ik zie het nu zelf ook. Gisteren liepen we even lekker in het bos. We hadden een buggy mee en Daan, ons kind met de meeste energie, heeft meer dan de helft van de boswandeling vermoeid in de buggy gezeten. Waar je Daan een paar maanden geleden nog het bos uit moest sleuren wilde hij nu naar huis, want hij was zo moe. Moe van de pijn.

En dus zoek ik mensen. Mensen die een gat willen graven, groot genoeg om mijn hoofd weer in te stoppen. Ik wil dit niet zien, ik wil dit niet meemaken.

Het moet een groot gat zijn en er zijn meerdere mensen voor nodig want ik ben nogal eigenwijs (zo is mij verteld, zelf vind ik het wel meevallen). Zit mijn hoofd eenmaal in het gat, dan snel dichtgooien en goed aanstampen zodat ik nooit maar dan ook nooit meer mijn hoofd uit het gat kan halen.

Dan leven we daarna lekker door. Heeft Daan weer energie voor 10 en komt er een einde aan deze nachtmerrie. Een happy ending, dat dan weer wel graag. Met een Merel, Tijs, Daan en Sterre die samen met hun kinderen heel hard zingen voor mijn 65e verjaardag. Er is een prachtige taart en er zijn cadeautjes, misschien dat ik dan mijn hoofd nog weer eens uit het zand wil halen ……..

Geplaatst in Daan | 21 reacties

Things to do

We hebben een lijstje gemaakt met dingen die we nog graag willen doen.

Geen hele spectaculaire dingen maar in onze ogen wel leuk en haalbaar met Daan.

Gisteren spraken we onze oncoloog. Zij hoopt dat we nog een paar weken met Daan hebben op de manier waarop het nu gaat. Een paar weken voordat er iets “groots” gebeurd. Dat we het niet meer redden met “gewone” pijnstilling. Om stil van te worden…..

En dus things to do. Er is haast bij en toch willen we niet stressen. Als we niet alle dingen van het lijstje halen dan is dat oké. Want het belangrijkste is en blijft toch dat we samen zijn.

Ik kan Daan niet missen, niemand van ons kan Daan missen. Ieder van ons heeft Daan nodig op zijn of haar eigen manier. Laat ons alsjeblieft geen afscheid hoeven nemen van onze Daan banaan.

Geplaatst in Daan | 5 reacties

Daan kan in bad

Schreef ik dat ik voor het geld dat ik voor mijn verjaardag had gevraagd graag een bad wilde kopen zodat mijn lijfjes lekker in bad konden… ziehier….het bad is er !

Niet gekocht van mijn verjaardagsgeld maar gekregen van hele lieve mensen omdat ze het belangrijk vinden dat onze lijfjes nog zoveel mogelijk pret hebben met zijn 4-en. Hoe geweldig is dat ?!

We zijn er ontzettend blij mee en gaan morgen (dan mag het pas) natuurlijk meteen uitgebreid badderen.

Sterre is wel toe aan een groot bad. Ze heeft gisteren bij oma gelogeerd en vanochtend tijdens een potje pedagogisch verantwoord buiten lopen met Oma, hoorde oma ineens ons Sterrekind “hia hia” roepen. Toen ze achterom keek zat Sterre met haar dikke luierbillen pontificaal in een grote plas ….. tsja.

Daantje wil ook graag het nieuwe bad uitproberen.  Daantje gaat redelijk goed op zijn pijn medicatie. Hij is wel moe en je merkt het meteen als hij toe is aan zijn nieuwe dosis maar …. Hij beweegt wel weer en ligt ook minder op de bank. We hopen dus dat we dit een poosje zo vol mogen houden. Dat Daantje pijnvrij nog lekker rond mag hobbelen, beetje pret, beetje ondeugend doen, af en toe een beetje gillen omdat je je zin niet krijgt (ja, ook als je 3 bent en niet lang meer te leven hebt mag je niet alles, hoe zinloos het soms ook voor papa en mama lijkt om je straf te geven menneke).

Onze knappe Daan banaan heeft vandaag trouwens bijna de hele dag zonder luier om zijn billen rond”gehuppelt” …

Daan is nog niet zindelijk en eigenlijk wilde ik hem daar ook niet meer mee belasten, maar meneertje koekepeertje heeft nu zelf besloten dat hij net als Tijs geen luier meer om wil. We zijn benieuwd of hij ons ook hiermee weer versteld laat staan…..

Ps: op de foto trouwens onze prachtige klompjes !

Geplaatst in Daan | 6 reacties

Mag ik even jullie aandacht vragen

Jawel, ze doen het weer !

Ditmaal beiden, Jack en Nicole fietsen de Alpe d’Huzes.

Door op 1 van onderstaande links te klikken kom je op de site van of Jack, of Nicole.

Lees hun verhalen, raak ontroerd en onder de indruk. Ze fietsen voor hun dochter en ze fietsen voor ons Daantje.

Brutaal als ik ben vraag ik het jullie nog maar eens…. Steun ze.

Steun ze, doneer, zodat andere ouders hopelijk niet mee hoeven te maken wat wij nu meemaken.

http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/nicolejong/nicole-de-jong/

http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/jackj/jack-de-jong/

Geplaatst in Daan | 2 reacties

Jarig?!?

En dan ben je 35. Waar ik normaal gesproken erg zenuwachtig ben voor mijn verjaardag had ik er dit jaar niet zo heel veel zin in eigenlijk. Maar goed, Merel en Tijs die weten dat mama jarig is, dus er moest iets gevierd worden.

Mama en Daan lagen nog lekker te slapen toen papa, Merel, Tijs en Sterre ons al zingend kwamen begroetten. Daan die de hele week ellendig wakker werd was zich ineens bewust van het feit dat mama jarig was en zong spontaan mee. Kijk, dat is nog eens wakker worden.

Na het zingen en heerlijke kusjes naar beneden voor een lekker ontbijt. Papa had enorm zijn best gedaan en de tafel zag er prachtig uit. Onder het eten mocht mama steeds een cadeautje uitpakken. Ik ben echt enorm verwend en heb naast de cadeautjes ook prachtige tekeningen gekregen.

Merel en Tijs gingen naar school en Daan voelde zich goed genoeg om mee te gaan.

Zo’n volwassenen verjaardag is natuurlijk niks voor kinderen. Nog voordat ze weg gingen vroegen Merel en Tijs wanneer “de mensen” nu eens kwamen en “als er een mens komt mam, dan moet hij vanavond weer komen anders kunnen wij m niet zien” … je zult eens wat missen Wink

’s ochtends kwam opa Alle Jan schalen met hapjes brengen.

’s middags kwam Lisa met Vera om taart te brengen. Lisa had een heerlijke kwarktaart gemaakt en een prachtige cake in champagnefles vorm. Wat lief van ze.

Oma Ria kwam vast een cadeautje brengen, net als Gerard en later buurvrouw Riet. De huisarts was er ondertussen ook voor haar wekelijkse bezoek.

Nadat de huisarts weg was gingen we snel de kinderen ophalen en toen mocht het feest wat hen betreft losbarsten.

Dat deed het ook en de visite kwam langzaam op gang.

Wat fijn dat we zo veel ontzettend lieve mensen om ons heen hebben. Tante Hetty, Bianca, Denny en Veerle, Alies, Frank en Miranda (Miran nog bedankt voor al je hulp !)

Denny en Veerle bleven gezellig eten met Nina en Damian, wat fijn was dat vooral ook voor Daan die Nina toch wel erg interessant vind (net als Tijs overigens dus dat wordt nog wat).

Na het eten kwam oma Ria weer terug ditmaal met opa Gerard, oma Jenny kwam en André en Corine, Freddy en Lisa, Mirjam, Barbara, Tom en Marente, Miranda. Het was gezellig en raar. De kinderen gingen om iets over 8 naar bed. Ze waren natuurlijk nog lang niet moe maar moesten toch gaan slapen, wat stom. Mama is door alle visite echt verwend en we gaan nu dus op zoek naar een bad waar Daan, Merel, Tijs en Sterre lekker in kunnen spetteren. Daan vindt badderen heerlijk namelijk maar in ons ienieminie babybadje pas hij toch echt niet meer met zijn “dikke 3 jarige billen”

En ondertussen had ik het gezellig en vond ik het zinloos om jarig te zijn tegelijk.

’s Middags hadden we namelijk met de huisarts besproken dat we nu echt met de pijnbestrijding moeten gaan beginnen bij Daan. ….  Het is geen griepje nee “het” is begonnen. Hoe snel “het” zich ontwikkelt dat weet niemand maar goed, we zijn dus begonnen met pijn bestrijding. Confronterend want tot nu toe had ik af en toe nog het geloof dat het over iemand anders ging en niet over mijn Daantje Banaantje. Want hé mijn Daantje, die liep rond of er niets aan de hand was. Tot vorige week woensdag dus. Sindsdien loopt hij geen trap meer, dat kan hij niet zegt hij, en ligt hij veel op de bank vanwege pijn in zijn hoofd. Ellende, wat een gruwelijke rotziekte is het toch !

De pijnbestrijding is dus begonnen en we weten niet of we direct op het goede spoor zitten, daarbij merken we aan Daan dat te veel indrukken niet goed voor hem zijn en dus willen we iedereen vragen voortaan eerst te bellen voordat je langs komt. Tot nu toe heeft onze deur altijd voor iedereen open gestaan, dat vinden we gezellig en het past bij ons, maar het kan niet meer. We moeten aan Daan en onszelf denken nu. Het betekent niet dat er niemand meer langs mag komen, maar gedoseerd is nu belangrijk.

Tot slot nog even dit: In 1 van mijn vorige blogs vroeg ik om een dvd’tje van Brandweerman Sam, als iemand die had liggen zeg maar. Nou dat hebben we geweten. De dvd’s vlogen ons om de oren Wink Wat lief ! Wel een beetje jammer dat onze dvd speler het heeft begeven maar goed, dat lost zich ook weer op. Vandaag ontving Daan zelfs een echt brandweerman Sam pakket met magneten en puzzels.

Geplaatst in Daan | 11 reacties