En zoals de afgelopen zondagen denk ik ook vandaag terug aan die ene zondag. Die vreselijke zondag. De zondag dat jij overleed.
Lieverd ik mis je zo erg. Het gat in mijn hart is zo groot en de pijn zo hevig. Niet alleen pijn in mijn hoofd en in mijn hart maar mijn hele lijf doet pijn, het schreeuwt om jou. Om nog 1 knuffel, 1 aai door mijn haar, nog 1x jouw lijfje dat ik zo stevig vast houd. Iedere dag mis ik je meer, wordt het besef groter, heviger, jij komt nooit meer terug.
Lieve Daan, het lukt me niet goed. Ik ben het je verplicht om door te leven. Leven waar jij zo van houd maar het lukt me niet, omdat de pijn te hevig, het gemis te groot is.
Lieverd ik hoop dat je het goed hebt, daar waar je nu bent, dat je vrij bent, lekker speelt, dat je daar een nieuwe loopfiets hebt, dat je lacht en grapjes maakt want dat verdien je zo. Onbezorgd zonder pijn, vrij zijn. Maar oh wat mis ik je, en wat heb ik er veel voor over om jou nog 1x………..
heel erg veel sterkte!!
Een gedicht gemaakt voor jou!
Door de Liefde die jij me gaf,
zal ik straks weer de vogels horen fluiten.
Door de lach die jij me schonk,
zal het mij lukken mijn hart niet te sluiten.
Door de woorden die jij zei,
zal ik toch weer verder kunnen leven.
Door de Liefde heen zullen tranen vloeien,
maar ook tranen van pure Liefde.
Door wie jij was, zal ik zijn!
Lieve Paula, Pim, Merel, Tijs, Sterre,
ook vandaag is het weer zondag.
4 weken zijn voorbij, weken waarin we aan jullie denken.
Veel sterkte, Mineke
Wat erg, je verdriet spat van het scherm…ik vind het echt zo erg!
Sterkte, Paula. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Wou dat mijn woorden, jou pijn een klein beetje konden verzachten.
Kan alleen maar zeggen dat ook ik zou willen dat ik Daan voor jullie terug kon halen, zou meteen erheen rennen.
Goedenavond Paula-
Wij kennen elkaar niet. Wat een prachtige woorden, je hebt me tranen in de ogen bezorgd. Ik weet niet wat te zeggen maar ik wil je – onder meer als vader van een Daan, waar iets mee is – heel erg veel sterkte wensen. Zet hem op, blijf doorgaan, omdat dat goed is.
Wat moet het vreselijk en afschuwelijk zijn om je zo te moeten voelen!
Ik kan het me nauwelijks voorstellen alleen maar bedenken hoe dat zou zijn en dat maakt me al verdrietig. Maar ik vind het heel erg knap van je dat je het zo helder en bijna tastbaar op papier kunt zetten, echt een gave. Hou vol, hoe zwaar ook!
lieve allemaal,
ik denk veel aan jullie ……ik kan me helemaal geen voorstelling maken van hoe moeilijk dit moet zijn ……
hoe kan het nou?
hoe kun je nou verder leven terwijl je het gevoel hebt geamputeerd te zijn …..
tuurlijk verdienen je andere prachtige kinderen het dat je door gaat; maar jullie jij en Pim je bent ook maar mens.
en dan wordt het voorjaar straks.
je zou toch willen dat de tijd stil blijft staan…en dat het niet als zand door je vingers glipt.
weer die machteloosheid, het niet vast kunnen houden, het niet stop kunnen zetten.
het moet verschrikkelijk zijn om geacht te worden door te leven, terwijl een van het meest dierbare je is ontnomen.
lieverds ….ik heb geen woorden genoeg voor zo`n groot verdriet en zoveel pijn.
God zal bij jullie zijn…..hoe dan ook.
veel liefs van Aruba
Lieve Paula,
Wat zal je het moeilijk hebben.
En wat zeggen deze woorden dan weinig, maar ik denk vaak aan jullie.
En ook vaak aan Daan.
Jullie zullen hem vreselijk missen, maar hij zou denk ik niks liever willen, dat jullie doorgaan en dat hij dat misschien wel met een lach kan zien.
Zet hem op Paula, voor jezelf en Pim en de kindjes maar ook zeker voor Daan.
Denk aan jullie Liefs Lies
Lieve Paula,
ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven. Het verdriet is zo intens voelbaar door jouw mooie woorden, het spat van het scherm af. Het komt bij me binnen en weerspiegelt mijn angst.
Liefs Carola
Hou vol Paula! Hou je vast aan de mooie momenten elke dag. Ik kan me zo voorstellen dat je je het liefst in een hoekje wilt oprollen en wachten tot de pijn verdwijnt, maar denk dan aan Daantje en vooral aan Merel, Thijs en Sterre en vecht door. Je hebt heel lang gevochten als een leeuwin voor Daan, vecht nu voor jezelf! Ik denk aan je, elke dag.
Lieve Paula,
Ja je moet door, voor Daan, voor jezelf, voor Pim en je andere mooie kindjes maar dat dat zo ontzettend moeilijk is dat geloof ik. Kon ik je maar helpen, kon ik Daan maar gezond en wel terugtoveren. Helaas kan ik dat niet………lieve schat je bent echt zo ontzettend sterk. Ik WEET dat je door kunt leven ook al lijkt dat nu van niet. Jij, juist JIJ vindt de kracht om door te gaan. Meis, uit het oog is niet uit het hart en ik hou je in gedachten stevig vast…………
Liefs Suzan
Je bent het verplicht aan Daan zeg je want hij wou zograag leven en iedereen zal dat beamen maar mijn lieve God wat is dat moeilijk als iedere vezel in je lichaam pijn doet van het gemis.
Liefs Loes
Lieve allemaal,
wat kan ik me het gevoel goed voorstellen!
maar Paula, je moet door , voor Merel,Thijs en Sterre (en natuurlijk voor Daan)
Daan blijft altijd jullie stoere kabouter en het doet pijn, heel veel pijn, maar ik denk dat Daan het nu goed heeft, speelt met nieuwe vriendjes en naar jullie kijkt en toch altijd bij jullie is…op zijn eigen manier.
Wens jullie alle kracht toe om dit te dragen, in gedachten altijd bij jullie
lieve groet
Marieke
Marieke
Lieve Paula,
Als er maar iets in de wereld bestond waarmee je nog 1x….., dan ging ik het nu gelijk voor je halen, maak niet uit waar…..
Hou alsjeblieft vol, het verdriet en gemis zal nooit overgaan, maar ooit zal je het een plaatsje kunnen geven…..(maar aan deze woorden heb je nu niets….het gevoel zegt heel wat anders….)
We denken elke dag aan jullie. Een dikke knuf van ons!